Ik werd zondagochtend 26 Juli '09 om 7.15 uur wakker om naar de wc te gaan, ik had wat buikpijn al de hele nacht, maar dacht er verder niet over na. Ik ging weer terug naar bed en ineens voelde ik een rare plop in mn buik. Dacht eerst even dat t gewoon Yentle was die me een harde trap gaf, maar bedacht me dat ze nooit aan die kant schopte. Toen dacht ik dat t mn darmen waren, maar ineens voelde ik iets 'lopen' daar beneden. Toen drong t nog niet tot me door, dacht dat t gewoon wat afscheiding ofzo was... Maar in mn achterhoofd begon ik al iets te vermoeden en probeerde een beetje te 'persen' en toen kwam er nog meer dus toen wist ik wel genoeg! Ik sprong uit bed en ging gauw naar de wc, maar toen ik mn onderbroek naar beneden deed schrok ik me kapot. Er zat namelijk roodbruine 'afscheiding' in en ik wist even niet wat t was.. En op de wc bleef t ook maar doorlopen dus ik heb gauw mn man geroepen dat ie moest komen kijken en toen kwamen we erop uit dat het echt mn vliezen waren die gebroken waren en dat Yentle in t vruchtwater had gepoept.. Het was inmiddels 8.15 uur en we belden de VK en ze zou vrij snel langskomen. Rond 9.00 uur was ze er, ze heeft even het kraamverband nagekeken wat ik ingedaan had en bevestigde meteen dat Yentle dus gepoept had in t vruchtwater. De VK heeft het ziekenhuis gebeld dat we eraan zouden komen en wij hebben ons gauw klaar gemaakt om te vertrekken. (nog even snel een broodje gegeten, want nu kon het nog!) De weg naar het ziekenhuis was alles behalve prettig, ik had namelijk al om de 2/3 minuten weeën! Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen bleek het kraamverband een beetje doorweekt te zijn en zat mn broek ook al onder.. Ik voelde me dus zwaar voor lul staan toen ik naar de verloskamer liep, maar ik kon het nog enigszins bedekken met mn tas! Daar aangekomen ben ik meteen aan de CTG gegaan. Hierop was duidelijk de weeënactiviteit te zien. Na ongeveer 45 minuten kwam de VK kijken naar de ontsluiting en ze wilde een draadje op Yentle's hoofd zetten om haar hartslag te registreren en ze wilde een drukkatheter in de baarmoeder aanbrengen om de kracht van de weeën te meten. Helaas lag mn baarmoedermond helemaal naar achteren nog en kon ze er heel moeilijk bij. Ze heeft toen geprobeerd mn baarmoeder naar voren te trekken (heel erg pijnlijk!) maar dat lukte niet. Maar door dat gefrummel is de ontsluiting wel van 2 naar 4 cm gegaan. Ongeveer 2 uur later (ik denk rond 13.00 uur) kwam ze weer inwendig onderzoek doen, maar helaas is het op 4 cm blijven hangen. Wel was de baarmoedermond wat naar voren gaan staan en kon ze nu een draadje op Yentle's hoofd plakken + de drukkatheter aanbrengen. Het deed nog steeds ontzettend pijn en heb best wel liggen vloeken en gillen daar... Een uur later ongeveer denk ik (ongeveer 14.00 uur) kwam ze weer even kijken, maar de ontsluiting vorderde totaal niet en toen is besloten dat ik een Oxytocine-infuus zou krijgen + een pethidine-injectie tegen de pijn. Het infuus werd vrij snel aangesloten en werd elke zoveel minuten opgehoogd want ze wilden dat ik 5 weeën per 10 minuten zou krijgen, want dan zou de ontsluiting gewoon moeten vorderen namelijk! Uiteindelijk kwamen ze om de minuut en had ik bijna geen tijd meer om bij te komen tussendoor; kortom, een ontzettende weeënstorm. Hierbij had ik ook ontzettende persdrang en ik raakte in paniek, want ik wist niet meer hoe ik het op moest vangen en hoe ik moest zitten/liggen van de pijn, het voelde alsof mn hele baarmoeder naar buiten geduwd zou worden elk moment.. Ik schreeuwde op dat moment echt om hulp, wist niet meer wat ik moest doen.. De VK kwam kijken en dacht dat ik nu wel bijna volledige ontsluiting zou hebben ivm de persdrang, maar niets was minder waar.. Ik had maar 1 cm erbij gekregen en zat dus pas op 5. Dit kwam doordat Yentle dus verkeerd lag en daardoor de druk op de verkeerde plaats zat, namelijk bij mn stuitje ipv voor bij mn doos. De VK zag dat het echt niet goed met me ging en heeft de anesthesist gebeld dat ie moest komen om een ruggeprik te zetten. Rond 17.15 uur was de anesthesist er en heeft ie de ruggeprik gezet. Helaas zat het slangetje een beetje scheef en werd alleen de linkerkant verdoofd. Toen hebben ze t slangetje een beetje bijgesteld en wat rechtgetrokken en toen uiteindelijk begon het te werken. Ik had nog steeds heel veel weeën en die persdrang die kwam gewoon door de ruggeprik heen, maar het was iets beter te handelen. De VK had al verteld dat als het binnen 2 uur niks was veranderd ik een keizersnee zou krijgen.. Ik was me daar dus al op aan t voorbereiden, aangezien het gewoon totaal niet vorderde en ik niet verwachte dat dat nog zou gaan gebeuren. Om 20.00 uur kwam de VK weer inwendig onderzoek doen en tot onze grote verbazing bleek ik volledige ontsluiting te hebben en was Yentle goed gaan liggen! Ik mocht dus al meteen bij de volgende wee beginnen met persen en dan zou de VK inwendig meevoelen of ik met de ruggeprik genoeg kon meepersen. Om 20.15 uur ben ik dus echt begonnen met persen. Helaas was dit ook weer zwaar vermoeiend, vooral omdat het liggend moest met mn benen in de beugels. Mijn man hield mn rechterbeen vast tijdens het persen en een verpleegkundige mn linkerbeen en zij duwden dan mn knieën richting mn gezicht en hielpen mij ook nog om mn kin op mn borst te leggen.. Ik kon het echt allemaal niet meer zelf en om 21.00 uur werd de gynaecoloog gebeld dat ze moest komen om te helpen met de vacuüm. Om 21.15 uur was ze er en hebben ze alles meteen klaargezet zodat ze bij de volgende wee het cupje op Yentle's hoofdje konden zetten. Dit was weer ontzettend pijnlijk, maar het zou bijna over zijn! Bij de volgende wee moest ik weer persen en de gyn trok Yentle's hoofdje iets verder met de melding dat ze bij de volgende wee geboren zou zijn. Die volgende wee kwam vrij snel en toen kwam bij de eerste keer persen het hoofdje naar buiten (toen raakte ik weer helemaal in paniek vanwege de pijn) en bij de tweede keer persen in dezelfde wee lag daar ineens een warm, klef hoopje mens te huilen op mn buik. De pijn was echt niet te houden, maar toen ik haar eenmaal vast had was ik het ook meteen weer kwijt! Yentle kreeg een Apgarscore van 10, wat dus perfect is, en ze heeft het echt geweldig gedaan meteen, alles. Binnen 5 minuten kwam ook de placenta eruit, wat dus ook heel snel is en daarna gingen ze de schade opmeten down under. Ik ben ingeknipt en ingescheurd en heb dus flink wat hechtingen die heel pijnlijk zijn, maar beetje bij beetje gaat t beter. Verder heb ik heel erg last gehad van naweeën, die ik overigens nog steeds heb, maar met de pijnstilling is het te doen! Yentle is iig een voorbeeldig kindje en we zijn ontzettend gelukkig met haar! Ik weet nu alleen zeker dat mocht ik ooit voor een tweede keer zwanger zijn, ik bij voorbaat al niet meer thuis wil bevallen uit angst dat het weer zo'n helse bevalling wordt.
Poeh echt idd een zware bevalling zeg maar wat een mooi meisje heb je er voor gekregen zeg!! Geniet er lekker van,, Owjah een tip,, vraag voordat de kraamzorg weggaat of de hechtingen goed genezen zijn of ze er dan uitgehaald mogen worden hielp hier echt heel goed,, was gelijk een stuk minder ( had 4 uitwendig en 1 inwendige ) Owjaaaaah GEFELICITEERD!! mooie naam oowk Liefszz
Poeh wat een pittige bevalling moet dat geweest zijn zeg. Maar jullie hebben er een prachtig meisje voor terug gekregen. Wat een knap meisje zeg.
Gefeliciteerd met je mooie lieve meisje... En wat een prachtige naam! Hopelijk ben jij ook snel hersteld van die nare bevalling!
Hey, Wat een nare ervaring voor je...je bevalling begon precies hetzelfde als bij mij....alleen vorde het bij mij wel binnen 2 uur.... succes met herstellen en ik spreek je snel!!!
Pfoe, klinkt inderdaad als een zware bevalling. Maar je hebt er een heel mooi meisje voor terug gekregen! Gefeliciteerd! Mooie naam ook