hee meiden, Ik denk dat er wel al meerdere meiden over geschreven hebben. Maar op dit moment ben ik alleen thuis en krijg het af en toe span benauwd als ik aan de bevalling denk. Ben best onzeker van mezelf en ondanks dat ik heel erg graag zwanger wilde worden vind ik het nog af en toe onwerkelijk dat ik nu hoogzwanger ben. Zie soms zo als een berg op tegen de bevalling door andere verhalen die je bijv. in de tijdschriften leest of die iedereen leuk tegen je gaan vertellen. Zelfs mijn moeder zegt "rens je gaat wel in het ziekenhuis he, want ik had een totaal ruptuur" Ohhh ik word dan zo boos net alsof dat bij mij ook moet gebeuren. Verder is mijn vriendin pas ook bevallen van een traumatische bevalling en ze zou mij niet teveel details vertellen maar zat er wel bij toen ze het tegen haar moeder vertelde. Viel bijna flauw. Weet wel dat als je de kleine op je buik krijgt alles van je af valt, en daar kijk ik wel weer heel erg naar toe. Maar ben zo bang dat ik mezelf niet in de hand heb met de bevalling en dat ik in paniek raak. Dat de pijn me zo overvalt dat ik ga hyperventeleren etc. En dat ik niet meer wil. Zit ook bij yoga en moet zeggen dat dat wel veel helpt om me rustig te houden maar soms komen toch even die paniek gedachtes naar voren nu het zo dichtbij komt. Sorry meiden voor me geklaag maar het helpt gewoon als ik van me af schrijf.... veel liefs rensje
hoi toch moet je proberen om rustig te blijven want de bevalling verloopt toch altijd anders dan dat je in je hoofd hebt! Geniet nog even van de rust en neem zelf zoveel mogelijk rust als je kunt want de slapeloze nachten komen eraan!! geniet nog even van je zwangerschap!! groetjes marion
tja weet je wat het is, ik heb dat vooral als ik alleen ben dan komen die gedachtes naar boven. Als mijn man er is dan heb ik er minder last van. Maar hij heeft het op dit moment zo druk op het werk omdat hij dadelijk een maand vrij heeft als onze kleine geboren is. Dus ben nu vaak alleen en dan komen die gedachtes.
Hallo Rensje, Wat vervelend joh, dat je zo opziet tegen de geboorte van je kindje. Ik vind het ook begrijpelijk, want -wat je zegt - je hoort zoveel negatieve verhalen over de bevalling. Zou het je helpen om te focussen op de verhalen die wél mooi, lief en goed gaan? Het is zo gemakkelijk om te zeggen 'je moet ontspannen', maar met jouw idee over de bevalling zou het wel eens heel moeilijk kunnen zijn om te ontspannen en om mee te gaan met de flow. Er zijn een heleboel mooie en positieve verhalen en filmpjes te vinden. Kun je je goed redden in het engels? In ieder geval heb ik een paar links naar hele mooie geboortefilmpjes voor je. Het belangrijkste is dat je je angst kunt ombuigen in vertrouwen. Dat helpt zóveel - is echt heel belangrijk. Onze cultuur maakt dat bevallen pijn doet, níet het bevallen zelf. Er zijn zoveel vrouwen die zich goed voorbereiden en hele mooie ervaringen hebben. Als je angstig blijft maak je tijdens de bevalling stresshormonen aan, die zorgen ervoor dat je baarmoeder minder bloed en zuurstof krijgt en dat de weeen pijnlijker worden en minder effectief zijn. Je komt dan in een cirkel terecht: angst - spanning - pijn - nog meer angst/verkramping enz. Ben je ontspannen en voel je je goed, dan maakt je lichaam endorfine,'het gelukshormoon en de natuurlijke pijnstiller aan. Die zorgt voor de meest effectieve weeen en zorgt er ook voor dat je energie houdt en dat je baby voldoende voeding en zuurstof blijft krijgen. Dus kijk voor jezelf wat je nodig hebt om je fijn en op je gemak te voelen. En bekijk wat je nog moet 'transformeren' in je gedachten over de bevalling. Komen de links!: YouTube - Rafe's Hypnobirth, Homebirth, Waterbirth 2009 - deze vrouw klinkt meer of ze goede sex heeft http://www.youtube.com/watch?v=qriqhDFo088 - zie je: het kan pijnvrij! - kijk hoe ontspannen ze is http://www.youtube.com/watch?v=rSsaJ0Zno9s - ook leuk, heel ontspannen en leuke muziek http://www.youtube.com/watch?v=dZJE-3BvlF0 Het zijn toevallig allemaal watergeboortes, dat vind ik makkelijker zoeken via youtube, maar ik wist op zich wel voor je verder zoeken als je meer wilt zien. Ik denk dus dat je er zelf nog wel iets aan moet doen voor je kindje komt. Alle angst die je nu onder ogen ziet en besluit dat je dat niet wilt, ben je kwijt. Anders heb je grote kans dat het je tijdens de geboorte opbreekt. Trouwens, mijn moeder heeft ook vervelende ervaringen, ik heb juist twee superbevallingen achter de rug! Het is dus niet erfelijk ofzo, weer 1 zorg minder Ceris
ik herken het wel hoor, ik zag er ook erg tegenop. Wat mij hielp was met de vk door te spreken wat en hoe waar ik tegenop zag, en daarna probeerde ik me toch te richten op andere dingen. Erover praten kan opluchten, maar probeer niet te veel te doemdenken. Iedere bevalling is anders, en je kunt het! Er zijn mensen die je helpen wanneer je gaat bevallen. Veel succes en sterkte! Groetjes, Sas
hee meiden, bedankt voor jullie woorden, en ceris bedankt voor het opzoeken van mooie bevallingen. Moet zeggen dat onze yogalerares wel heel goed op deze dingen inspeelt en daar hebben we ook films gekeken. En dit wilde ik in eerste stantie niet, maar was blij dat ik dat wel gedaan heb want gaf inderdaad wel wat rust. Niet iedereen is schreewend aan het bevallen. En misschien heb ik ook alleen nog maar negatieve verhalen gehoord in mijn omgeving. Mijn man zegt ook telkens tegen mij, een positief verhaal is gewoon niet zo boeiend om te vertellen daarom hoor je dat niet zo vaak als negatief. En het is soms net alsof mensen je de stuipen op het lijf willen jagen. Zal voorbeeldje geven waar ik echt van over de toeren was. Kwam iemand tegen bij de supermarkt en die vroeg wanneer ik moest bevallen, dus ik zei halverwege september. Zegt zij nou heel veel succes daarmaar want "tja je staat toch met 1 been in het graf". Nou slaat werkelijk nergens op en snap dan ook niet dat mensen zoiets kunnen zeggen tegen een vrouw die nog moet gaan bevallen. Denk hou effe lekker je comantaar voor je. En een andere kennis van ons was bij ons op visite en die hebben een dochter van 1 jaar. En die zei ook al heel veel succes want ik vond het een hel!. Tja misschien zijn het ook wel mijn hormonen want soms denk ik ook van "kom op dat gaan we doen en het is het mooiste wat ik ooit mee ga maken". Dus het is niet zo dat ik de hele tijd zo angstig ben hoor, maar ga gewoon doemdenken als ik alleen ben. Maar probeer me af te leiden en vind het al super fijn dat ik er hier over kan praten. En hopelijk heb ik over een paar weken een mooie dochter/zoon in mijn armen.... (en daar kijk ik wel heel erg naar uit). Meiden bedankt.... veel liefs rensje
Heb er nooit tegenop gezien (je weet immers vantevoren dat het er ook een keer uitmoet) maar nu de laatste dagen écht gaan tellen schiet het soms ook wel eens in mijn hoofd. Geef er maar niet aan toe. Ik probeer het te benaderen als: hoe kan ik nou bang zijn voor iets dat ik nog nooit heb meegemaakt en waarvan ik niet weet hoe het voelt?! En meestal werkt die gedachte wel. BEn ook expres geen cursus van het 1 of ander gaan doen. Was bang dat ik juist onzeker zou worden van al die info en andere bange vrouwen. In mijn geval denk ik dat je ook teveel kan weten ;o) Heb wel een boek gelezen want dan kon ik zelf kiezen welke hoofdstukken ik misschien beter over kon slaan haha. Ik ben van mening dat je man gelijk heeft. Mensen vertellen altijd de slechte verhalen want die doen het goed! Lekker zeiken over hoe zwaar het wel niet was. Iemand die vertelt over haar perfecte bevalling is toch minder spannend om naar te luisteren. En ik merk ook dat vrouwen die het zelf erg zwaar hebben gehad na hun horror verhaal dan zeggen: maar zo zal het bij jou vast niet gaan hoor, zou ik zo erg voor je vinden! Maar als er dan iemand in de omgeving lekker makkelijk bevallen is zeggen diezelfde vrouwen: ohja, zij wel! Tis ook een stukje jalouzie vaak. En da's ook wel logisch. Dus meid, hou je vast aan de clichés: als het echt zo'n drama was wilde niemand een 2e kindje. En als al die domme dozen dit kunnen dan kunnen wij normale vrouwen (ga er even vanuit dat jij dat bent ;o) dit ook! Enz enz... en dan slaan we ons er wel doorheen, komt wat komt. Succes straks! Hmmm, geloof dat deze peptalk ook mezelf weer even goed heeft gedaan hahaha.
Nog een aanrader en het bewijs dat het ook anders kan, vind je hier: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/153328-alleen-maar-positieve-verhalen.html Ik lees ze zelf ook graag!
ik zag zelf ook enorm tegen de bevalling op, hoe dichterbij het kwam hoe banger ik werd. bij mij werkte heel geruststellend dat ik altijd pijnstilling mocht vragen. (heb ik ook gedaan uiteindelijk) toen eenmaal de weeen begonnen was ik heel rustig, het viel heel erg mee en ik heb tot ruim 4 centimeter ontsluiting getwijfeld of het wel echte weeen waren. ik heb pijnstilling gevraagd omdat ik bang was voor wat komen ging. uiteindelijk had ik al ruim 9 centimeter toen ik die kreeg dus heb nog bijna alles (op het persen na) op eigen kracht gedaan. die laatste centimeters doen pijn ja, maar op de een of andere manier kun je het gewoon. je gaat erin mee en je doet het. het is mij ondanks mijn angst heel erg meegevallen en ik doe het zo nog een keer. succes!
Ik krijg zo nu en dan ook een beetje de kriebels, maar probeer er heel bewust niet over na te denken. Ik heb immers geen idee hoe het gaat voelen, hoeveel pijn het doet en zou dus ook eigenlijk niet weten waarom ik het niet zou kunnen, terwijl zoveel miljarden vrouwen me zijn voorgegaan (ja, cliche, maar geeft me wel een gerust gevoel ) Overigens heeft het mij ook heel veel goed gedaan dat ik gisteren een filmpje zag van een vrouw die zo onwijs relaxed aan het bevallen was...! Weet niet of die link er bij staat (ik had hem uit het topic over bevallen zonder vk), en dacht na het zien; als iemand er zo ontspannen bij kan liggen, dan ga ik me echt geen zorgen meer maken! Ik moet er niet aan denken zonder vk te bevallen, maar kan me wel vinden in de theorie dat het makkelijker gaat als je er zelf heel ontspannen aan begint. We zullen het zien
je moet helemaal je oren sluiten voor verhalen. het is jouw eigen bevalling en die is uniek, daar hebben andere verhalen niets mee te maken eigenlijk. ik zit op yoga en daar leer ik niet in mijn hoofd ermee bezig te zijn, maar heel bewust bezig te zijn met ademhaling en meditatie en ik moet zeggen dat dat heel erg helpt. probeer te ontspannen en ook tijdens de bevalling, want hoe meer je dan stresst hoe meer je je eigen bevalling tegenhoudt en dat zorgt juist voor allerlei dingen, zoals flink uitscheuren doordat je het bv niet los kan laten. doe je een soort van cursus zoals yoga ofzo?
O je zit op yoga las ik net, las er eerst overeen blijkbaar... Doe jij de oefeningen van yoga ook thuis?
Hey meis! Ik snap je angst heel goed, hoor. Zelf had ik dat namelijk ook. Niet zo gek..want het is zo onbekend terrein en je denkt alleen maar aan die pijn, waarvan je niet eens weet hoe het voelt. Ik was dus ook zo iemand die continu piekerde over de bevalling, over het eventueel uitscheuren/inknippen, hechten, de pijn, dat lichaampje dat eruit moet... Nou, ik ben niet zo lang geleden bevallen zoals je ziet aan mijn banner. En ik ben lekker thuis bevallen..zonder enig pijnbestrijding. Ja...het doet heel erg pijn, MAARRR je lichaam doet het werk voor je, echt waar. En je kunt die pijn aan, hoe erg het ook is op dat moment. Je voelt echt de kracht van je lichaam!! Wat mij ook opviel is dat je lichaam het van je overneemt, zo mooi!! Het enige wat jij moet doen is het zo aangenaam voor jezelf maken en het zo goed mogelijk opvangen. Enne....ik heb ook onwijs geschreeuwd tijdens het persen. Nu kan ik uit ervaring zeggen dat dit heus niet altijd te maken heeft met vreselijke pijnen. Ik kon die oerkreten gewoon niet onderdrukken Maar ik heb van de uitdrijving niks gevoeld. Voordat ik de knip kreeg was het hoofdje al zichtbaar, maar ik voelde NIKS! De knip heb ik ook niet gevoeld (en daar was ik zoooo bang voor tijdens mijn zwangerschap). Was wel echt bang toen de VK zei dat ze me ging inknippen en ik heb nog ff gejammerd, maar het was echt niet voelbaar. Het hechten trouwens ook niet!! Je kunt het gewoon!!!! Ik vond de dagen na de bevalling denk ik erger... De pijn van de hechtingen, die stuwing en spierpijn in mijn hele lichaam.. Dat duurde daaagennn...de bevalling duurde maar 5 uurtjes
Vond ik ook! De bevalling ging bij mij zo snel (2 uur) dat ik daar niet zoveel van gemerkt heb. Tijdens de weeen heb ik alleen maar gedacht: rustig blijven, niet panieken...en ontspan!! Maar tijdens het hechten heb ik wel wat scheldwoorden gebruikt maar ze had dan ook niet goed verdoofd... Een knip tijdens je bevalling voel je helemaal niets van! Bednk maar zo; de meeste horror verhalen zijn ook meestal iets opgeblazen hoor. Je beleefd je eigen bevalling vaak heel anders dan de omstanders. Op de een of andere manier vangt je lichaam je zo goed op
en wie weet hoef je helemaal niet gehecht te worden! ik had maar 1 piepklein scheurtje die ze voor de zekerheid hebben gehecht (hoefde niet per se) en heb daar niets van gevoeld.
heey meiden, bedankt voor jullie woorden, doen mee echt goed!! en dat meen ik. En morgen heb ik weer een yoga sessies haha.. en daar kom ik altijd heel relax van terug en inderdaad met veel zelfvertrouwen. Dus ben blij dat dat weer begint want onze yogalerares had vakantie. vandaaaaaaaaaaaar..... Oja en de "postivieve verhalen heb ik ook gelezen"ga gewoon niet meer van die negatieve verhalen aanhoren en als mensen die tegen me willen vertellen onderbreek ik ze gewoon. Gaat helemaal goed komen (held haha). Maar inderdaad je weet niet wat komen gaat en dat is het gewoon. thanks.... ps jenna, mijn man zei pas ook al dat ik die oefeniningen thuis moest doen, maar blij dat het morgen weer even opgefrist word want is alweer 6 weken geleden dat ik les heb gehad. (ivm vakantie) veel liefs rensje
Klopt helemaal: Ontspannen is écht het enige dat je kan doen! Ik kan je eerlijk zeggen dat ik me halverwege de bevalling vroeg of dit het nou was, zo erg had ik er tegen opgezien. Mijn man zat me slaapdronken en stomverbaasd aan te kijken; hij vond het er behoorlijk serieus uit zien... Maar ja, ik vond zeker in het begin de weeën zo ontzettend meevallen. Ik had trouwens op het grote krijtbord in huis de ouderwetse spreuk van mijn oma staan: Men lijdt het meest door 't lijden dat men vreest. Die hield me aardig op de been.