Hier begin de peuterpubertijd al zo rond 16/17 maanden; in het begin was het wel pittig toen ze zich nog niet zo uitgebreid kon uiten (ze kon/kan al erg goed praten voor haar leeftijd en begreep/begrijpt enorm veel maarja, gevoelens uiten is lastig), maar na een paar maanden ging dat al steeds beter en sindsdien vind ik het niet meer zo lastig. In ons geval is communicatie de oplossing; duidelijk vertellen waarom, hoe en wat en dan vindt ze het goed en luistert ze 9 vd 10 x wel gewoon. Vaak bij papa wel enorme driftbuien, maar bij mij komt t zelden voor dat ik haar op de gang "moet" zetten (misschien 1x in de 3-4 weken ofzo). Ik vond/vind persoonlijk de babytijd ook veel heftiger..! Oudste was een moeilijke baby (ze wilde enorm veel maar kon t niet waardoor ze gefrustreerd raakte en dit uitte ze in heel veel huilen) en jongste kan er met periodes ook flink wat van.. Ik vind dit echt veel moeilijker om mee om te gaan, gewoon omdat je niet altijd weet wat er aan de hand is en je kunt ook niks uitleggen nog.. Anyway; geen idee hoe lang het gaat duren en binnen een jaar dient de volgende peuterpubertijd zich weer aan hier, maar echt, ik vind het vele malen makkelijker dan de babytijd! Nu zal het voor elk kindje anders zijn, maar echt, communicatie is het wondermiddel hier (ik betrek mn dochter dus ook bij dingen en vraag haar waarom ze denkt dat iets niet mag oid ipv alleen maar zeggen dat het niet mag en uitleggen waarom..)
Hier wordt de waarom vraag uitstekend begrepen. Ze stelt hem zelf ook. Het is echt hier een kwestie van aandacht denk ik. Communicatie heb ik voor de rest ook niets over te klagen. Babytijd heb ik echt niet als lastige periode ervaren. Ze had wel haar frustie momentjes. Maar het was altijd duidelijk waar iets vandaan kwam. Nu is het gewoon jammeren om het jammeren... ja daar kan ik persoonlijk echt niets mee.
@Lieselot: Dat zou heel goed kunnen hoor Is ook niks vreemds aan (hier krijg ik al maanden bij elke scheet de vraag "waarom?", is ook niet altijd even leuk hoor haha) Tja, ik denk ook dat ik wat dit betreft misschien makkelijk praten heb hoor. Mijn dochter ligt qua spraak en begrip haar leeftijd gewoon ver vooruit en dat maakt het allemaal een stuk makkelijker! Toen ze nog niet zo goed kon praten (tussen 1-1,5 jaar) was het een stuk lastiger hier en had ik ook echt mn handen vol aan haar. Nu met periodes nog wel hoor, maar die periodes komen steeds minder vaak voor. Daarbij, als ik iets tot in de puntjes uitleg (met minder neemt ze niet genoegen ) begrijpt ze het en luistert ze gelukkig 9 vd 10 x. Het heeft wel even tijd gekost voordat ik doorhad dat het zo werkte bij haar hoor. Ze neemt gewoon geen genoegen met een simpele "nee" oid, ze wil precies weten waarom en hoe en wat, tot in de kleinste details. Wat hier ook enorm geholpen heeft is uitdagingen bieden. Mn dochter is enorm leergierig en wil alles weten over alles. Ze heeft ook erg veel moeite met alleen spelen omdat ze zelf die uitdagingen nog niet weet te vinden in het alleen spelen, daar moet ik haar echt mee helpen. Ik heb daar geen problemen mee en help haar waar nodig Natuurlijk kan het niet altijd, want ze heeft nog een zusje van 9 maanden die aandacht en zorg nodig heeft, maar dan zeg ik dat ook gewoon: "Y. ik ga P. even verschonen en voeden, als ik klaar ben gaan we even samen een boekje lezen, goed?" En dan is het goed; dan gaat ze even wat voor zichzelf doen (boekje "lezen", tekenen, etc) in de tussentijd. Ze wordt dus beloond voor het zelf spelen. Daarbij probeer ik ook elke dag iets speciaals te doen met haar wat ze leuk vindt. De ene dag is dat lekker knutselen, de andere dag verven, dan gaan we samen een picknick organiseren in de tuin, etc. En ik betrek haar bij de dingen die ik doe; ze helpt mee de was ophangen (wasknijpers aangeven), ze helpt mee met eten koken (knoflook in de pers doen bijv en helpen met "knijpen" of groenten wassen onder de kraan), helpt mee met afstoffen (dan krijg ze een swiffer duster en gaat ze haar gang), etc etc. Kortom, ik hou haar lekker bezig, betrek haar bij dingen en probeer elke dag speciaal te maken door iets te doen wat ze helemaal geweldig vindt Wat betreft babytijd... tja.. Oudste dochter zat als baby gewoon niet lekker in haar vel; ik heb altijd het gevoel gehad alsof ze een peuter in een babylichaam was. Misschien lastig te begrijpen, maar zo voelt het echt voor mij. In mijn beleving was ze ook erg ongelukkig als baby Pas sinds ze is gaan praten en zich leerde te uiten lijkt ze eindelijk gelukkig te zijn. (Gelukkig leerde ze al praten met 11/12 maanden; simpele woordjes brabbelen toen natuurlijk, maar sindsdien is het erg snel gegaan)