Wij zijn gezegend met 2 prachtige dochters en heel eerlijk gezegd moet ik, als ik naar mn verstand luister, voorlopig echt even niet aan een 3e kindje denken. Maar gevoelsmatig wilde ik vrij snel na de bevalling van de 2e alweer voor een 3e gaan. Mijn verstand en gevoel spelen echt een spelletje met me; ik heb enorme kriebels, maar mijn verstand gaat er vol tegenin dat we het niet moeten doen. We gaan er voorlopig dan ook echt niet voor en wie weet wel nooit meer ook, maar ik vraag me echt af of die kriebels ooit over gaan? Of is dit iets waar je als vrouw maar gewoon mee moet leren leven? (en ondertussen goed naar je verstand blijven luisteren ) Herkenbaar?
Ja, zeker herkenbaar! Gevoel en verstand spreken elkaar ook hier tegen. Maar o wat wil ik graag aan dat gevoel toegeven..
Heb exact hetzelfde. Het begon ruim een week terug ineens te kriebelen voor een derde. (jongste is pas 2 maanden ) Terwijl verstandelijk zijn we super blij met 2 gezonde kinderen, tevens financieel gezien is dit prima te doen zo. 2e is ook niet zonder slag of stoot verwekt via mmm (vooral manlief vindt het sowieso echt goed zo, die had het al over steriliseren) Maar wat erg, hoe meer ik denk dat het niet meer gaat gebeuren, des te groter lijkt diep in mijn hart de wens voor nog een wondertje te worden
Ja, ik hoop ook dat ik die kriebels straks niet weer krijg. Verstandelijk zijn we nu ook toe aan een 3e, maar dan vind ik het ook wel genoeg, dus ik hoop dat die kriebels straks niet weer beginnen. Ben ook benieuwd of dat op een gegeven moment "klaar" is.
Hier ook precies het zelfde geweest.. Verstand zei..NEE Hoe finacieel, hoe met nieuwe baan, straks weer reflux+kma beebje en we moeten de zolder verbouwen. In de zwangerschap van de tweede wilde ik dol graag een derde, maar omdat onze tweede zoon zo'n onrustig kind was en kma en reflux moest ik er echt niet aan denken en zei tegen iedereen never nooit komt er een derde, maar gevoelsmatig wilde ik zoooow erg ookal hadden we moeilijke tijd met de jongste. Iets zei in mij dat dit niet compleet is. Je ziet mijn onderschrift... gevoelsmatig heeft gewonnen..hihih En alles valt mee. Super trots dat we een derde beebje mogen krijgen..
Nee Tot dat je in de overgang komt, hihi. En dan wil je vast graag oma worden Hier trouwens ook al sinds de geboorte van de tweede een gevoels-wens voor een derde. Voorlopig houden mijn verstand (en mijn vriend) die nog steeds tegen. Gelukkig. Nu weer 2 zieke kindjes met bijbehorende slopende dagen en nachten en dan ben ik toch blij dat ik niet er ook niet voor een derde uit moet. Maar ooit, hihi...
Je bent zeker niet de enige. Na wat miskramen (ik kan me volgens mij nog herinneren dat jij ook door b12 tekort zoveel ellende hebt gehad?) en 2 hele zware zwangerschappen wist ik het zeker. Het gezin is compleet. Maar zodra mijn zoon er was, had ik het al weer over een 3de kindje. Nu overheerst mijn verstand en weet ik dat het niet slim is. En laten we het bij 2 kindjes. Maar emotioneel, ik zou nog zoooooo graag een kindje op de wereld zetten.
Ik zag gisteren toevallig een zelfde topic in het gedeelte "na de bevalling" en daar las ik wat reacties dat het wel overgaat, dat je op een gegeven moment een gevoel krijgt "nu is het klaar, we zijn compleet". Hier nog niet gelezen, maar ik ben toch wel erg benieuwd of ik dat gevoel ook ooit ga krijgen! Op dit moment zijn de twijfels bij mijn man en mij toegeslagen en zitten we erover na te denken om misschien toch al snel voor een derde te gaan.. Ondanks dat we een hele zware beginperiode hebben gehad met beide meiden (heftige kma en reflux bij beiden) willen we toch dolgraag een broertje of zusje voor onze meiden! Maarja, wanneer precies dat weten we nog niet, daar gaan we nog even goed over nadenken samen Het komt iig al dichterbij dan ik een week geleden dacht! Bij de gedachte aan een derde kindje heb ik wel echt het gevoel dat we daarna compleet zullen zijn, maarja, ik ken mezelf.. Het zou me niks verbazen als ik daarna toch weer die kriebels krijg haha. Tijd zal het leren @Melisa: Hier idd ook door B12 tekort een hoop problemen met miskramen gehad; althans dat dachten we toen het na het starten met injecties ineens goed ging (Zwangerschap van Y.) Maar toen we voor een tweede kindje gingen is het weer 3x fout gegaan en toen zijn we erachter gekomen dat mijn progesteron niet goed is. Ik heb dus tijdens de zwangerschap van P. tm 12 weken Utrogestan moeten gebruiken. Dit zal ik dus weer moeten zodra we er weer voor gaan. En dan is t hopen dat t eindelijk een keer in 1x goed mag gaan (al ga ik er wel een beetje in van "eerst zien, dan geloven". Ik ben t al zo "gewend" dat t eerst een aantal keer fout moet gaan; klinkt misschien gek, maar misschien begrijp je t een beetje..?)
Ja das mijn topic Wij gaan er ooit nog wel een keer voor, ben alleen bang dat het daarna nog niet klaar is..
Voor ons geen kinderen meer helaas Dat is medische gezien voor mij en de eventuele baby is dat niet alles behalve verstandig Maar de kriebel .... Die is nog vol op aanwezig ik wil heel graag nog 1 of 2 kinderen erbij
Ik denk dat dit voor iedereen verschilt. Je hebt altijd wel een bepaald beeld voor je gehad hoeveel kinderen je graag hoopt te krijgen. Natuurlijk wordt dit bijgesteld, sommige willen graag 1, 2, 3 of 4 kinderen. Dit is voor iedereen verschillend. Maar ik denk persoonlijk dat die kriebels bij een vrouw hoort. De zwangerschap, je kraamweek, het prille begin. Een klein wondertje tegen je aan. Daar kunnen we geen genoeg van krijgen. Alhoewel van de zwangerschap sommige wel haha! Volg je gevoel hier zelf in. Wat willen jullie beiden. Wat is verstandig. En tegenwoordig vind ik sowieso dat de mensen erg matrealistisch zijn aangelegd. Ja als je een groot gezin wilt moet je soms wat in leveren en wat is belangrijk. Dat is voor iedereen verschillend!
Na de geboorte van mijn oudste (nu 4) dacht ik echt nooit meer, maar een jaartje later kriebelde het weer. Na de geboorte van de tweede (jongste nu 1,5) had ik direct het gevoel tja ik wil er meer..... hoeveel ach 1 of 2. Nu weet ik zeker ik wil er wel 4 totaal. Ben ook bang dat als je die hebt er nog meer wilt hebben, die kriebels zullen wel blijven. Mijn man vind het nu al mooi zo, Had ik het voor het zeggen gingen we voor nu voor de derde en ook nog wel voor een vierde... maar ja niet alles is mogelijk.