Zucht. Heb er echt een beetje genoeg van! Begin dit jaar allerlei klachten die ik aanvankelijk duidde als zeer heftige PMS, aangezien ik een spiraal had. Duurde maar en duurde maar en toen ik ook ging spugen toch maar voor zekerheid een testje gedaan: positief. Spiraal bij gyn verwijderd en toen zag het op echo al niet zo best uit, weekje later inderdaad een miskraam geworden. Heel emotioneel natuurlijk allemaal, zeker omdat ik al langer rondliep met een kinderwens, die uit praktische overwegingen nog niet actief is. Herstel van miskraam viel erg tegen en 3 weken erna kreeg ik weer allemaal hormonale klachten, hetzelfde als bij zwangerschap, maar dan nog een graadje erger. Me zelfs moeten ziekmelden ivm vermoeidheid en spugen. Ik voelde me zoooo zwanger, maar uiteindelijk bloedtest (ook) negatief, dus ik was het niet. Kans was overigens ook klein (want condooms gebruikt), maar niet 0. Na 36 dgn eindelijk 1e menstruatie. Nu vanaf cyclusdag 10 opnieuw hormonale klachten (eisprong waarschijnlijk?), vergelijkbaar, maar minder heftig. Heel irritant, blijf van alles voelen in mijn lijf. Nu zit ik op (neem ik aan) 17 dpo en nog steeds geen menstruatie. En dan ga ik toch weer denken aan dat kleine kansje dat door condoom heen zwanger zou zijn ... Begrijp niets meer van mijn lijf, waarom doet het nu niet gewoon weer eens normaal!!! (ik wil me niet zwanger voelen als ik het toch niet ben :x)
Wat goed dat je even je frutratie spuwt! Je heb gelijk, het is echt niet leuk en erg heftig. Ik heb ook vaak zoveel frustratie over pijntjes en dingen in mijn lichaam die mijn hele leven beinvloeden en niet te behandelen zijn of te bestrijden. Hoop dat je gauw minder klachten heb en je zwanger mag voelen omdat je zwanger bent! Dikke sterkte knuffel!