Ik denk dat sommige wel een streepje achter hun naam hebben staan. Ik bel zelf altijd pas als ik een lijstje heb, ik vind het altijd lastig om voor maar 1 ding te bellen alsof ik iemands tijd dan verdoe... De laatste week heb ik al wel de huisarts 2 keer gesproken ivm erge bloedarmoede en een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Zelfs toen voelde het onnodig om te bellen. Als je het vervelend vind om een afspraak te maken een tip, ik maak tegenwoordig alleen nog bel afspraken dan kan de huisarts altijd nog bepalen of je langs moet komen. De assistente is er in ieder geval erg blij mee dat ik dat ‘telkens’ voorstel.
Nee die melding staat absoluut niet in een dossier. Daarmee ben je al bevooroordeeld voordat iemand zijn verhaal heeft gedaan. Dat kan heel riskant zijn, ook iemand die vaak voor niks komt kan ineens wel echt iets hebben. En patiënten hebben ook echt geen streepje oid bij hun naam, zoals iemand jet opperde. Als een patiënt met iets belt dat medisch gezien écht iet gezien hoeft te worden maak ik geen afspraak nee. Tenzij de patiënt daar op staat. Het is niet aan mij om iemand een afspraak te weigeren. Maar dan kan het wanneer ik vind dat kan, en, niet eerder.
Welnee je krijgt helemaal geen notitie achter je naam. We noteren wel alles in het dossier, hulpvraag en het advies wat we geven en laten we accorderen door de huisarts. Ik vind het juist fijn als mensen bellen voor advies en help ze graag verder. Bij lastige vragen of bij twijfel laat ik ze altijd komen. Wij zijn heel laagdrempelig.
Even off topic. Maar wel over huisarts assistenten. Dinsdag is mijn zoon geopereerd en woensdag moest ik de huisarts bellen ivm een kring op zijn wang. Omdat mijn zoon niet naar buiten mocht heeft de assistente ervoor gezorgd dat ik niet langs hoefde te komen. Een foto sturen + duidelijk de klachten mailen en ze konden mijn vermoeden bevestigen. Dikke pluim voor haar dus!
Hihi dan zou je ook blijven strepen bij sommigen (maar idd liever 10 keer te vaak aan de lijn, dan dat ze net die ene keer dat het wel nodig is niet bellen) Ik heb in mijn dossier wel de omgekeerde aantekening staan: als ik bel moet ik dezelfde dag gezien worden: dan maar op spoedplek. (Uiteraard niet voor een kriebel in mijn neus oid, maar dan geef ik zelf gelijk aan dat t geen urgentie nodig heeft. )
Vanavond met verbazing weer naar mijn kind zitten kijken, bijna 16 jaar maar man man waar blijft de tijd. Vanavond uit met vrienden en zijn vriendinnetje en om 2uur uiterlijk thuis, Is inmiddels een kop groter en heeft een ademsappel ( help) en ik heb condooms voor hem gekocht
Ik baal altijd dat het zo druk is bij onze huisarts. Ik bel pas als het echt niet langer gaat (meestal voor de kids). En dan moet ik soms 1 of meerdere dagen wachten (en dan bel ik klokslag 8 uur in de ochtend). Dan baal ik een beetje dat ik niet bijv al na 3 dagen koorts gebeld had. Maar ja ik wacht het langer af in de hoop dat het vanzelf weggaat (en omdat ik van mijn huisarts op thuisarts.nl moet wachten en daar staat 5 dagen koorts is normaal).
Ik ben Jaloerssssss met een hoofdletter J!!! Mijn dochter slaapt vanaf 10 maanden al niet meer overdag. Nu is ze 3,5 en slaapt ze wel elke nacht van 18.00 / 18.30 tot 7.00 / 8.00 uur. Ik vind alleen dat ze qua leeftijd echt wel een uurtje later naar bed toen moet maar ze vraagt er zelf nog om. Om 17.30 begint ze al dat ze moe is en naar bed toe wil.
Daarom bel ik in zo'n situaties op dag 3 van de koorts, om te overleggen. Willen ze mijn kind al zien is dat prima en anders spreek ik af dat we wachten tot dag 5 en dan die dag gezien kunnen worden. Dan noteren ze dat al en zien ze dat dus als ik op dag 5 bel. De jongste had vorig jaar 4 oorontstekingem en een long ontsteking in 5 maanden tijd. Dan word je vrij snel creatief
Ik bel vaak op dag 3 en dan een afspraak voor de dag erna of nog een dag later. Mocht het dan toch niet meer nodig zijn dan bel ik de afspraak s morgens vroeg gelijk af, maar dan heb je in elk geval je plekje en anders is er altijd wel iemand anders die ze nog op jouw plekje in kunnen plannen.
Zo te lezen is het dus écht uitzonderlijk dat er in mijn dossier wel persoonlijke meningen stonden van artsen... (Een letterlijke quote: "Het lijkt wel of mevrouw aan het shoppen is...") Ik heb bijna 10 jaar lang regelmatig de deur plat gelopen bij de huisarts en een waslijst aan specialisten, maar op een aantal tastbare problemen na (afwijkende bloeduitslagen waar ze verder niets uit konden afleiden) werd ik op een gegeven moment afgedaan als een hypochonder/aansteller/whatever. Ik werd nergens meer serieus mee genomen in ieder geval en ik ging ondertussen lichamelijk steeds verder achteruit. Totdat ik dus mijn dossier eens opvroeg vanwege een wissel van huisarts en ik opmerkingen als bovenstaande las. Tja... dan snap ik het wel.... (Inmiddels weet ik wat het is en klopt de opmerking dat ik aan het "shoppen" was uiteindelijk ook wel degelijk: Ik was op zoek naar de juiste diagnose! Maar ja... Triest dat het op zo'n manier verwoord wordt en je daarmee ook meteen een stempel krijgt...)
Schandalig! Heb je daar een officiële klacht van gemaakt? Want dat zou ik in dit geval toch zeker doen. Hopelijk gaat het met de juiste diagnose en behandeling nu beter met je!
Ik werk nu 15jr in de huisartsenzorg. En mijn ervaring is dat dit jaren geleden wel gedaan werdt idd. Maar nu kan een patiënt veel makkelijker zijn eigen dossier inzien en moeten we dus voorzichtiger zijn met wat er geschreven wordt. Er zijn wel manieren om dit te doen. Ik kan iets in een dossier zetten, en daar een bepaalde privacy regelen aan hangen. Als de patient dan via het portaal in het dossier wil keken ziet hij/zij die regels niet. Vervelend dat dit bij jou zo gelopen is. Zou niet moeten.
Eigenlijk schandalig natuurlijk dat dit nu niet meer wordt gedaan omdat patiënten nu makkelijker hun dossier op kunnen vragen. Ze zijn er dus mee gestopt uit angst dat een patiënt te zien krijgt wat er over hem of haar wordt geschreven. Artsen horen dit sowieso niet te doen. Of het nu opvraagbaar is of niet. En ook niet in een voor een patiënt af te grendelen deel van het dossier. Sterker nog, ik vind dat het gehele dossier opvraagbaar moet zijn voor een patiënt. Het gaat tenslotte over hem of haar. Ik ken overigens meerdere mensen over wie nogal respectloos in dossiers werd gerapporteerd. En ik ken mensen die hun dossier opvroegen waarbij gewoon gedeelten op miraculeuze wijze zijn verdwenen. Er bestaan nette huisartsen. Maar er bestaan ook echt achterbakse horken helaas.
Nee, niet gedaan... In die periode dat ik erachter kwam (zo'n 4 jaar geleden) was alles me te veel. Ik was erg ziek en "het dagelijks leven" ging al zo moeizaam dat ik er niks bij kon hebben. Na het lezen heb ik alleen een (boze) brief geschreven naar die huisarts en ben daarin heel duidelijk geweest dat dit soort dingen ontzettend schadelijk kunnen zijn voor iemands gezondheid, maar ook geestelijk welzijn. Bij mij zorgde het ervoor dat ik het vertrouwen in artsen écht volledig kwijt geweest ben en ik uiteindelijk volledig zelfstandig ben gaan zoeken. Het is nu duidelijk dat ik Coeliakie heb. Inmiddels ben ik 3,5 jaar helemaal glutenvrij en ben ik weer helemaal de oude! Ik ben niet officieel getest d.m.v. een darmbiopt, maar mijn situatie was zo schrijnend - en uiteindelijk zo duidelijk na het starten van een glutenvrij dieet, ook achteraf gezien i.c.m. alle afwijkende bloeduitslagen eerder die nu weer helemaal op orde zijn - dat dit geen enkele toegevoegde waarde meer zou hebben. (Ik heb het wel eens besproken met artsen, maar ik moet dan weer minimaal 6 weken dagelijks gluten eten, terwijl ik na 1x al dagen last heb. Zo'n belastend onderzoek heeft dus voor niemand nut.)