Naar aanleiding van een off topicdiscussie in een ander topic open ik deze. Het hele sinterklaas gebeuren zit me niet echt lekker moet ik zeggen. Ik vind het leuk om met Thijmen zijn schoen te zetten en te zingen en zijn onwijze enthousiasme als hij het cadeautje ziet is ook geweldig. Maar ik heb geen zin om een heel verhaal/toneelstuk over sinterklaas op te hangen. Nu laat ik het een beetje in het midden en is hij zelf gekomen met dat sinterklaas het in zijn schoen heeft gedaan. Ik ga er verder niet echt op in en zal ook niet zeggen dat als ie stout is hij niets krijgt oid. Maar, mijn probleem is dit: hoe kun je eerlijk zijn over sinterklaas als alles en iedereen om je heen er in mee gaat? Overal wordt gedaan alsof sinterklaas echt is, hij komt overal langs, is op tv te zien etc.... Je kunt bijna niet anders dan erin geloven als kind... En stel dat je vertelt aan je kind dat het een sprookje is, hoe voorkom je dan dat hij dit gaat rondbazuinen? Dus... wie heeft ervaring met wel sinterklaas vieren, maar daar eerlijk over zijn? Ben echt heel benieuwd!! Groetjes Rosa
Hmm volgens mij had kinderinfo een heel stuk over met betrekking tot waarom kinderen er allemaal zo heilig in geloven Heb de mail alleen al weggegooid maar kan he top de site niet vinden. Wellicht iemand anders hier misschien. Overigens.. mijn buren vieren geen sinterklaas. Zij zijn islamitisch en vinden gewoon vrij letterlijk.. niets van Sinterklaas. Zijn er niet op tegen.. maar doen er ook niet aan mee. Mijn buurmeisje is nu 6.. Ik vroeg me dus af hoe ze dat dan deden.. "alle kinderen krijgen een kadootje" want iedereen op die leeftijd geloofd dat natuurlijk. Maar zij niet? Maar.. ik zou ik niet zijn als ik niet gewoon eens subtiel in het buurmeisje zou prikken met de vraag hoe dat nou zit. Ze weet dat wij niet islamitisch zijn en vindt het vaak zelfs leuk om uit te leggen waarom en hoe iets bij hun gaat. Rond deze tijd hebben zij ook een feest waarbij alle kindjes kadootjes krijgen. Daarom krijgen islamitische kindjes (cq mijn buurmeisje) dan niks. Anders zouden ze dubbel krijgen overigens merk ik dat pas dit jaar Anne echt "snapt" hoe het zit met Sinterklaas en ze ook vorig jaar wel enthousiast leek maar ze nu echt om het hardst zingt en oprecht beledigd is als Piet per ongeluk zijn rozijntjes niet heeft opgegeten Dus je kunt misschien nog wel een jaartje schipperen als je het graag zou willen.
Dit topic van van de week ging daar ook over: http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/239043-sinterklaas.html
Ik hoorde van mijn moeder dat mijn tante ook niet kon "liegen" tegen haar kinderen zij heeft steeds gezegd: dit is niet van sinterklaas maar van papa en mama. Ik zelf vind het leuk dat mijn zoon "geloofd" hij snapt het dan nog niet echt maar de link met sinterklaas en schoen opzetten snapt hij wel. Ik speel zelf het spelletje mee... Ik weet nog precies wanneer mijn ouders mij de waarheid verteld hebben en heb er geen trauma's van over gehouden maar gisteren had ik het er over met mijn collega haar dochter is 7 jaar en zit op de wik. Ze zei gelukkig liegen 99% van de nederlanders met mij mee dus komt wel goed wanneer ik het mijn dochter vertel. Voor kinderen is het toch een mooi feest sinterklaas? en in de landen om ons heen geloven de kinderen toch in de kerstman?
Ik vind het super leuk dat mijn dochter in sinterklaas geloofd. Speel het ook lekker mee. De kindjes vinden het allemaal een geweldig feest en daar geniet ik dan weer van. Ik weet zelf al niet eens meer wanneer ik er niet meer in geloofde.
Wij doen ook mee.De meiden snappen het dit jaar voor het eerst.Ze hebben vanavond hun schoen gezet,met een wortel erin en een tekening.Ze hebben uit volle borst hun versje van sinterklaas kapoentje meegezongen. Ik ga het ze niet onthouden.Zoals iemand anders al zei,in andere landen geloven ze in Santa Claus.Islamitische kinderen hebben het offerfeest van de week gehad geloof ik en die krijgen dan cadeautjes.Maar bij onze meiden zitten 2 islamitische kindjes op het kdv en zij geloven ook in sinterklaas,de ouders "spelen" gewoon mee. Nee dus heb helaas geen tips,alleen verwondering.
Wij gaan de kinderen er zeker in laten geloven, als ze er naar vragen zullen we eerlijk antwoord geven, maar zolang ze geloven...geloven ze... ik vind dat je je kind de mogelijkheid bied/geeft om te geloven, en hem leert dat het goed is om ergens in te geloven... tuurlijk zal het niet leuk voor hem zijn wanneer hij beseft dat het een groot spel is geweest, maar tegen die tijd heeft hij wel jaren plezier gehad met sinterklaas, de spanning, de enthousiasme ,de vele cadeautjes, het schoen zetten, het wakker willen blijven omdat je misschien het paard van sinterklaas nog kon horen op het dak.... of er zo hard in geloofde dat je het nog werkelijk hoorde ook nog !! zolang ze niet vragen of hij bestaat of niet zeg ik niets edit: ook heb ik nooit het idee gehad dat mijn ouders wel mochten liegen en ik niet..... ze deden het voor ons en dat vind ik fijn, ook kan ik me niet herinneren dat ik boos op ze was ofzo dat sinterklaas niet bestaat en hun dus gelogen hebben, wel herinner ik mij vele leuke avonden van sinterklaas...en dat wil ik mijn kinderen ook geven.
Ik ga ook zeker weten meespelen! Kan me nog zo goed herinneren hoe ik zelf was toen ik nog geloofde dat de Sint echt was! Had nooit door dat ik mijn oom aan de telefoon had die dan vroeg of ik een liedje voor hem wilde zingen, hahaha! Geweldig! Of de enorme spanning wanneer er op het raam werd geklopt en wij dan als kinderen de kadootjes mochten gaan zoeken (die altijd op dezelfde plek stonden, trouwens, en het ook altijd toevallig zo was dat er op het raam werd geklopt als opa net even naar de wc was). Dat zijn toch prachtige herinneringen? Als hij gaat twijfelen vertel ik het hem wel, maar dan wel als een 'grote-mensen-geheim' waar hij deelgenoot van wordt Is het tenminste nog steeds een beetje spannend.
haha geweldig toch? kan mij nog zo goed herinneren dat mijn vader 'struikelde" over de cadeaus in de gang toen hij van de wc kwam wij geloofden het natuurlijk dat zijn mooie herinneringen toch? en idd kan mij ookm niet herinneren dat ik mijn ouders als leugenaars zag toen zij het mij vertelden... en nu neem ik ze het nog niet kwalijk voor kinderen is het een heel mooi feest en mijn zoon geniet er echt van nu! en ik dus ook (weer)
Wat is er nu zo erg aan dat kindjes in Sinterklaas geloven? Dat hoort toch gewoon bij het kind zijn? Als je kinderen meteen van begin af aan zegt dat sprookjes niet echt zijn, dat Samson geen echte hond is, dat Sinterklaas niet bestaat, dan ontzeg je ze een stukje magie die net zo leuk is... Niet dat het kwaad kan, maar het is toch superjammer. Ik herinner me nog altijd de leuke spanning rond het sinterklaasgebeuren als kind. Dat zijn leuke herinneringen!
zoals ik in de andere topics hier ook al gezegd heb, ik begrijp gewoon niet waarom je dit je kindjes zou willen ontnemen. In sinterklaas geloven is wel een hoogtepunt als kind. Ik ken overigens niemand die op latere leeftijd geen contact meer met zn ouders heeft, omdat zij hem vroeger in sinterklaas hebben laten geloven. Dus hoe erg kan het zijn. Laat de kinderen toch lekker kind zijn en gun ze dat plezier. Volgens mij is dit de laatste tijd ook weer een hype hoor.
wat dacht je van kabouter plop? Mijn zoon staat momenteel boven de paddestoelen buiten: Plop ben je thuis? das toch heerlijk deze magie?
Eens. Ik heb ontzettend goede herinneringen aan sinterklaas. Juist aan de tijd dat ik er nog in geloofde. En op een bepaald moment ging de knop gewoon om en was het allemaal niet meer echt. Ik kan me geen trauma's of iets dergelijks herinneren. Het was op een gegeven moment gewoon zo.
ik hoorde op school dat hij niet meer bestond, dat was toen zo'n verhaaltje voor degenen die nog geloofden. En mn moeder kon het toen alleen maar bevestigen natuurlijk, was groep 5 of 6 dacht ik. En het volgende wat ik vroeg was: heb je de cadeau's dan al in huis en waar staan ze.
Waarom een kindje zoiets geweldigs ontnemen. Je ontkomt er haast niet aan dat een kindje ook in sinterklaas gelooft, in deze periode zie je het overal, en hoor je het overal. Mits je in een hutje op de hei woont natuurlijk. Kinderen praten er samen over, en vinden het reuze spannend, een gezonde spanning. Gister ook, Quinn naar de optocht bij ons in de straat geweest, eerst wilde hij helemaal niks van weten, maar toen hij de pieten en klaas zag, was hij er niet van weg te slaan, en hij wilde met de pieten mee, en wat had hij een plezier en die oogjes, zo groot als het maar zijn kan. Is toch juist fijn om zoiets te delen met je kind(eren) en zeker voor later om er op terug te kijken?
Ik vind het op zich niet erg als Thijmen in sinterklaas zou geloven, maar wat ik niet prettig vind is dat het "sinterklaas-geloof" niet op natuurlijke wijze stopt. Juist doordat ouders en de maatschappij er zo op door gaan en zo hun best doen om hun kinderen in sinterklaas te laten geloven blijven ze dat onnatuurlijk lang doen. Bij andere zaken als tvprogramma's, sprookjes etc zullen kinderen zelf rond 4/5 jaar doorkrijgen dat het 'niet echt' is. Maar veel kinderen geloven zelfs met 7 jaar nog in sinterklaas. Daarnaast vind ik dat het sinterklaasfeest ook leuk is als je het viert omdat het een soort traditie is maar meer omdat sinterklaas lang geleden heeft bestaan. Beetje zoals veel mensen kerst vieren.
Ik laat mijn meisje heerlijk in Sinterklaas geloven. Er komt vanzelf wel een tijd dat ze begint te twijfelen en er aan toe is om te weten (te komen) dat hij niet bestaat. Dat opgewonden snoetje nu ze haar schoen mag zetten, 's ochtends om 06.00 uur haar al vanuit haar bedje tegen de knuffel horen zeggen dat ze snel samen moeten kijken of sinterklaas nog iets in haar schoen heeft gedaan en het 'dankjewel sinterklaas' roepen als er iets leuks in haar schoentje zat. Nee dat wil ik haar echt niet ontnemen. Ik ga overigens niet mee in het verhaal van vroeger dat alleen lieve kindjes iets krijgen en dat stoute kindjes mee gaan in de zak naar spanje. In onze sinterklaas beleving krijgen alle kindjes (en papa's en mama's ) iets leuks of lekkers van sinterklaas.
Ik ben het eigenlijk wel met je eens. Ik wil het wel vieren, ze krijgen cadeautjes enz, maar dan meer onder het mom van 'hij heeft ooit bestaan en was heel lief voor kindjes, dus vieren we elk jaar zijn verjaardag'. (is natuulijk de simplictische versie die we haar vertellen) Ik vind persoonlijk niet dat je je kind daarmee iets ontneemt. Mijn dochter is voor zo'n dingen sowieso een beetje bang aangelegd, en ze wordt nu al zenuwachtig voor dat hele Sint en Piet gebeuren, aangezien iedereen maar zegt dat Sinterklaas alles ziet en dat stoute kindjes geen cadeautje krijgen en misschien zelfs in de zak moeten. Maar goed, ik ben sowieso niet goed met Sinterklaas, lag vroeger altijd keilang wakker omdat hij misschien zou komen, puur van de zenuwen. Heb meer met Kerst. Ze 'moeten' al in zoveel geloven; Sint, Kerstman(soms), Paashaas, Tandenfee,...
Kinderen gaan echt wel doorkrijgen, dat sommige dingen eigenlijk helemaal niet kunnen. Dan gaan ze vragen stellen en daar kan je gewoon eerlijk op antwoorden. Zo komen ze er dan toch wel zelf achter, dat het niet allemaal waar is.
En ik blijf me bij deze kwestie toch afvragen hoe je dat straks dan op school en zo gaat doen? Met de andere kindjes in de klas? Straks is jouw kindje de enige die niet gelooft. Lijkt mij voor een kindje vervelender dan later te horen te krijgen dat de Sint niet echt is... En de tandenfee, de paashaas, die zijn lang niet zo geïntegreerd in de maatschappij als de Sint. Dus als ik iets moet kiezen waarin ik haar laat geloven, tja dan kies ik toch echt voor de goedheiligman (waar ik zelf overigens geweldige herinneringen aan heb)!