Een paar maanden geleden kreeg ik het vermoeden dat mijn man zijn kinderwens weleens groter kon zijn dan ik oorspronkelijk inschatte. Ik heb daar toen ook een topic over geopend, de link daarvan staat onderaan voor wie het wil lezen. Gisteren kwam het onderwerp steriliseren weer naar boven omdat ik het graag definitief af wil sluiten. Ik raak nogal makkelijk zwanger, ben zowel door de pil als spiraal heen zwanger geraakt en schiet daarom ook weleens in de stress rond NOD tijd. Ik wil niet zwanger raken omdat ik extreem misselijk ben tijdens de zwangerschap en dat belemmert mijn dagelijks leven enorm. Dit keer gaf hij echter aan dat het voor zijn gevoel nog niet klaar is, wat ik al vermoedde. Om er bewust weer voor te gaan wil hij vooralsnog niet, maar gezien het ongepland zwanger raken tot dusver ook geen barriere heeft gevormd wil hij het op z'n beloop laten. Op de zwangerschap na is er voor mij geen reden om poppy5 niet te willen met als gevolg dat ik dus toch weer aan het twijfelen ben . En dat wilde ik juist voorkomen door het definitief af te sluiten! Mijn man heeft dus inderdaad nog een kinderwens en ik weet niet wat ik er mee aanmoet. Ik snap dat niemand me kan vertellen wat ik moet doen, maar misschien zijn er andere manieren om hier tegenaan te kijken of heeft iemand in hetzelfde schuitje gezeten en advies voor me. Alvast bedankt. http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/hij-zegt-wel-dat-hij-grapt-maar-ondertussen.644449/page-2
Niet in hetzelfde schuitje gezeten maar als hij het niet wil doen dan kan je jezelf ook laten steriliseren
Hij kan wel zeggen dat jij je niet mag laten steriliseren, maar voor alsnog is dat toch wel echt jou lijf.
Ik zou er in ieder geval zoveel mogelijk aan doen om een zwangerschap te voorkomen. Dus bv. én een spiraal nemen én de pil slikken.
Ik vind dit eerlijk gezegd een beetje kort door de bocht, een punt achter het hoofdstuk baby's zetten doe je naar mijn mening samen.. Maar dat terzijde @TS: als je man nog niet klaar is om het hoofdstuk af te sluiten zou ik een spiraal nemen of aan de pil gaan en dan maar met condooms vrijen, dan weet je ook zeker dat je niet ongepland zwanger word
Meestal lees je hier over vrouwen die nog een kinderwens heeft en waarvan de man niet meer wil. Deze vrouwen moeten dan afwachten en voorzichtig weer in gesprek gaan, dat wordt vaak geadviseerd... nu is het andersom en wordt er anders gereageerd? Ben je 100% zeker dat je geen kindje meer wilt, of weet je het niet zeker? Sterilisatie is erg definitief. Wellicht inderdaad voor dubbele bescherming gaan zolang jullie nog geen definitieve knoop hebben doorgehakt? Denk dat jullie hier samen uit moeten komen door een goed gesprek aan te gaan en duidelijk te zijn in je gevoelens. Heel veel succes met alles
Dit. Ik vind dit dus ook en mijn man ook. Die zou zich ook niet laten steriliseren als het andersom was geweest. Verder gebruiken we ook voorbehoedsmiddelen en ik gebruik ovulatietesten. Zodra die oplopen is er tijdelijk geen actie meer totdat het weer veilig is.
Off topic: maar ja het mag hoor. Dit was oplossing waar de gyn mee kwam toen ik klaagde over vrijwel constant bloedverlies bij mirena... Ik kon gewoon de pil erbij gaan slikken, dat deden ze wel vaker. (heb het zelf niet gedaan, maar dat terzijde)
oke! Bedankt! Ik heb het probleem zelf niet, dus wist het ook niet. Het leek me nogal zwaar voor je lichaam, vandaar dat ik voorstelde om het toch te checken bij de gyn. Maar kijk, we leren weer bij! Leuk hoor!
TS, het blijft altijd vervelend als je daar samen niet hetzelfde gevoel bij hebt. Mijn man heeft altijd (en nog steeds vermoed ik...) erg open gestaan voor nog een 4e, terwijl ik degene was die echt helemaal overtuigd is dat ik echt, echt niet nog een kind wil. Op moeilijke momenten vroeg ik hem dan wel eens of hij zich echt kon voorstellen dat er nog een kind in huis zou rondlopen (nog drukker) en vaak gaf hij dan aan dat hij begreep dat ik dat zo voelde. Hij kon in die zin mijn gevoel (absolute NEE) respecteren, al voelde hij het anders. En nu de jongste ouder is en wij steeds meer vrijheid terugkrijgen en duidelijk wordt hoe ernstig de beperkingen van onze zoon nu eigenlijk zijn (toekomst kristalliseert zich steeds meer uit... En dat komt binnen), heb ik het gevoel dat mijn man steeds meer mijn gevoel deelt dat het gewoon echt niet verstandig is cq niet kan. Hij heeft het er nu ook niet meer over (in begin grapte hij ook wel met enige regelmaat) en heeft me gesteund toen ik uiteindelijk een sterilisatie wilde (van mezelf). Maar vond het ook niet erg toen ik de nadelen te heftig vond en er vanaf zag... Ik heb nu een koperspiraal van een betrouwbaarder merk dan de eerste die ik had en ik ga er even vanuit dat het wel heel bizar zou zijn dat ik een 2e keer ongepland zwanger zou raken met spiraal.
Een 5e kindje is welkom. Ik ben alleen 100% zeker dat ik nooit meer 9 maanden lang ziek van de misselijkheid wil zijn, daarom gebruiken we ook bescherming. Dat is echter al 2x keer eerder niet voldoende gebleken. Ik ben de afgelopen tijd duidelijk geweest naar mijn man toe en sinds gisteren is het ook duidelijk hoe hij erin staat. Ik denk niet dat hij er voor die tijd al over uit was overigens. Als ik het op z'n beloop laat is er een kleine kans dat ik toch weer zwanger raak ondanks AC en daar heb ik -hoe gaaf de uiteindelijke beloning ook is- angst voor. Het is in het verleden ook gebeurd en niet door verkeerd gebruik. Elke maand voel ik weer de stress of m'n menstruatie wel door zal zetten. Wat je al aanhaalde; als een vrouw een kinderwens heeft wordt haar man geacht haar de tijd te geven. Ik vind dat andersom evengoed gelden. Mijn man is een goede betrokken vader, die ook zijn handen uit z'n mouwen steekt tijdens de zwangerschappen. Als hij nog een kinderwens heeft wil ik hem daarin graag serieus nemen, maar ik denk niet dat ik nog bereid ben voor zo'n zwangerschap te kiezen. Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Niet zelf en niet met mijn man.
Even voor de zekerheid: mijn man is niets aan het afdwingen . Zowel mijn man als ik vinden dat we het over zoiets belangrijks als een sterilisatie beiden eens moeten zijn, het is niet dat het niet 'mag'! Dat zou van de zotte zijn.
hoe oud zijn jullie? (gewoon nieuwsgierig) Moeilijk. Puur alleen voor een moeilijke zwangerschap zou ik een extra kindje niet niet nemen zeg maar. (ik weet wat een moeilijke zwangerschap is ). Maar ik kan niet in je verdere leven kijken. Ik heb makkelijk praten besef ik me, mijn loon wordt doorbetaald, mijn peuter wordt opgevangen doordeweek, dus ik kan op de bank liggen als het weer moet. sterkte!