Ik ben nu (nog maar) 8,5e week zwanger van mijn 1e kindje. Ik lees zoveel berichten van meiden die helemaal op een roze wolk zitten, wat natuurlijk geweldig is! Ik had ook gehoopt dat ik daar op kon zitten. Maar door het vele vele spugen en de hele dag door maar misselijk zijn, wordt ik helaas steeds somberder. Ik ben normaal altijd heel vrolijk en energiek, dus het valt de mensen om me heen ook allemaal op. Ik weet dat ik het beeld vast moet houden dat je, als alles goed mag gaan, er zoiets moois voor terug krijgt. Maar zijn er meer meiden die zich zo beroerd voelen dat ze er moeite mee hebben om er van te kunnen genieten? Misschien heeft er iemand nog tips? Ik heb al medicijnen van de dokter gekregen, maar die helpen helaas niks. Daar wordt ik zelfs alleen maar moeier van...
Dit heb ik helaas ook gehad. Erg vervelend. Enige tip die ik je kan geven is llaat het over je heen komen.. Ik ben tot 21 weken dag in dag uit misselijk geweest en gespuugd. Medicijnen en al het andere hielp niet enige wat hielp was veel rust nemen en slapen. Sterkte ermee ik weet hoe naar je je kan voelen!
Hier ook geen roze wolk hoor, overigens ook nooit gehad bij de eerste. Mag ik je vragen welke medicijnen je arts je heeft voorgeschreven? Ik weet niet of het klopt dat zoveel zwangere meiden op een roze/blauwe wolk zitten, dan toch zeker niet tijdens de eerste maanden. Het is normaal dat je je beroerd voelt, zwanger zijn staat voor mij synoniem met misselijk en beroerd zijn Onlangs nog dit topic tegengekomen: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/453198-geen-roze-wolk.html En alvast gefeliciteerd met je zwangerschap
ik had ook geen roze wolk , alles wat er in ging ging der ook weer uit , favo manier om der uit te krijgen , door men NEUS! , god wat vond ik mezelf zielig hahaha
Ik heb dit ook meegemaakt, ik was zo misselijk en beroerd in het begin, en zooooooo moe. Maar het werd beter, neem voldoende rust en eet wat je kan verdragen, al zijn het pannenkoeken met stroop s'ochtends vroeg....zolang het maar binnen blijft
ik ken het gevoel e beetje. ziet hier nu ook weer stiekem te kokhalzen... en door de slapeloze nachten ben ik echt oververmoeid en nul concentratie op m'n werk. durf niet te klagen want ik mag blij zijn dat ik zwanger ben, terwijl zo veel mensen er enkel v dromen, maar niemand vraagt ernaar zich beroerd te voelen hé... Ik hoop in alle geval binnenkort naar e roze/blauwe wolk te verhuizen. Ik hoop gewoon voor jullie allemaal dat jullie zich snel beter voelen!
Ik snap dat je je echt ff klote voelt. Ik zat in mn 10e week bij de vk te verkondigen dat ik me perfect voelde. dag later hing ik boven de pot. tot ongeveer week 14. viel bij mij dus nog mee, maar je kunt je dan echt ellendig voelen. Bij mij hielp het wel om juist heel regelmatig te eten. meteen s ochtends bij opstaan en zodra ik me een beetje misselijk voelde, nam ik weer wat en zakte het wat af. ik had het juist in het weekend. dus terwijl iedereen leuke dingen aan het doen was, lag ik thuis brak te wezen. en ja, dan voel je alles behalve de bekende wolk.... Maar het gaat vast over en misschien voel je je na de 12 weken wel een stuk beter. Ik zit nu soms wel op een echt wolk. vooral bij de 20 weken echo en als ik de kleine lekker voel trappelen!! Maar soms nog dagen dat ik me ook niet lekker voel en een pest humeur heb en me afvraag waarom ik dit ook al weer wou... hormonen denk ik dan maar!! hopelijk kun je snel genieten!!
De roze wolk is hier ook niet hoor volgens mij is het een fabel.. En ik ben niet eens misselijk geweest. Wel erg moe en 2 weken echt niet te genieten. Ik ga me nu steeds fitter voelen maar het gelukzalige gevoel mis ik nog steeds. Alleen met echo's en als ik luister met de angelsound vind ik het echt leuk. Maar het komt vast goed zodra je je kleintje gaat voelen en het allemaal wat 'echter' word. Sterkte meid
Die zogenaamde roze wolk voel ik nog steeds niet hoor. Pas toen ik het kindje duidelijk begon te voelen en ik nu echt een mooie ronde babybuik heb. En wildvreemden graag met me praten en aan mn buik willen zitten voel ik me op en top zwanger. Maar roze wolk? Mwah nee niet echt. En dat echt bewust zwanger voelen heb ik pas sinds een week of drie. Het is vaak dat mensen zeggen wel genieten hoor of idd de zogenoemde roze wolk, dat je je eigk verplicht voelt.
Mijn roze wolk kwam ook pas na de 13 weken. Tot die tijd veel misselijk, onzeker en beroerd gevoeld. Nu geniet ik pas, laat het over je heen komen meer kun je niet doen! Succes en ik hoop dat je ook kunt gaan genieten als je wat verder bent!
Hier pas na 20 weken op roze wolk Was 12 kilo afgevallen en maakte me echt zorgen Nu gaat gelukkig prima 8 kilo eraan en niet meer ziek Su6 meid even doorbijten het is voor goed doel
Roze wolk? Donderwolken zijn niet roze! Hier ook hoor, ik voel me al sinds het begin, met 3,5 week elke dag hondsberoerd! Er is ook nog erg veel gebeurd de afgelopen 2 maanden dus dat helpt niet mee. Probeer mezelf weer terug te vinden, maar dat lukt nog niet zo, die roze wolk is ver te zoeken! Hopelijk komt hij in de loop van de tijd toch nog voorbij drijven!
Ja, ken ik volledig! Spugen, misselijk, doodmoe,... Maar het is wel overgegaan. Na de 3 maanden ging het stukken beter en daarna is die roze wolk wel komen aandrijven hoor. Kon niet van mijn buik afblijven! Alleen die moeheid bleef, maar toen wist iedereen het al dus dat was minder erg. Veel sterkte!
Dankjewel allemaal voor de reacties!!! Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben. Hoewel blij, ik bedoel ik gun het niemand zich zo beroerd te voelen. Maar dat ik niet de enige ben, ik ging me al helemaal schuldig voelen. Ik heb ook echt tegen mijn man gezegd als blijkt dat bij de 1e echo er geen hartslag of zo is, dan ben ik er even helemaal klaar mee. Ik hoop dat dat gevoel snel zal zakken.... Ik weet dat ik verschrikkelijk dankbaar moet zijn, dat ik zwanger mag zijn. Maar helaas overheerst een negatief gevoel, ik herken mezelf gewoon even helemaal niet meer. Ik droom er bijna elke nacht van, dat we te horen krijgen bij de echo dat het mis is. Terwijl ik normaal altijd heel erg nuchter ben... Maar ik heb 2 vriendinnen die dit gehad hebben. En nu ik heel somber gestemd ben, ben ik ook extra bang dat dit beroerd voelen straks nog voor niks is ook... Maar goed, die onzekerheid blijkt er ook bij te horen geloof ik. Ik ben van mijn vriendinnen 1 van de laatste die voor het eerst zwanger is. En ik heb hun nooit gehoord over het beroerd voelen (alleen achteraf over miskramen en missed abortion). Het komt misschien natuurlijk ook dat het in de 1e 3 maanden vaak nog geheim is, dus misschien hebben ze zich ook wel net zo rot gevoeld. Maar dat dan nooit verteld. Ik hoop echt dat ik me snel weer wat energieker en fitter zal voelen. Ik heb Emesafene voorgeschreven van de dokter. Maar helaas helpt het bij mij helemaal niks, behalve dat ik me nog rotter ga voelen doordat ik er zwaar vermoeid van raak. Zelfs zo erg dat ik 1 x op mijn werk gewoon in slaap viel. Mijn baas begon er gelukkig om te lachen. Maar echt normaal is het niet.
Ik heb juist niet kunnen genieten omdat ik echt nergens last van had. Voelde me niet eens zwanger. Werd er erg onzeker van. Nu ben ik bijna 23 weken en nog steeds heb nergens last van. Alleen m'n buik groeit nu wel erg hard, dat is het ook het enige. Dus de eerste 20 weken vond ik eigenlijk niks aan
Waar lees je die verhalen? Ik denk dat die roze wolk voor veel vrouwen de eerste maanden ver weg is. Eerlijk? Bij alledrie de zwangerschappen vond ik de eerste maanden vreselijk. Vermoeid, misselijk, ik voelde me alsof iemand anders mijn lijf overnam, was mezelf niet meer. Wel wat tips voor je: Geef toe aan de vermoeidheid en neem je rust. Dit verminderd misselijkheid. Bekijk het per dag en ga niet denken 'dat je nog zoveel weken zwangerschap te gaan hebt'. Eet kleine beetjes en niet te vet. En verder... Relax . Stel je verwachtingen over roze wolken bij. Pak je favoriete boeken, tvserie etc.
Nou de eerste drie maanden zit ik ook niet op een roze wolk hoor. Sterker nog ik heb er echt een hele grote hekel aan! Ik hoef niet te spugen maar ben dood-en doodmoe, een beetje misselijk en heb enorme pijn in mijn bekken waardoor ik mezelf beweeg alsof ik al acht maanden zwanger ben. De blikken die ik krijg (aanstelster!!) maken het ook niet beter. Even doorbijten denk ik zelf, tot de vierde maand, dan gaat het vast beter .
Ik kan me voorstellen dat als je je zo slecht voelt je niet op een roze wolk zit. Wat balen, sommigen hebben gewoon pech daarin, ben blij dat ik nooit heb hoeven spugen en zo. Maar advies om wel te proberen te genieten (tussendoor) is volgens mij niet verkeerd bedoeld. Want zwanger ben je maar heel tijdelijk... Dus een stuk minder roze wolk kan ik me goed voorstellen, maar probeer de fijne momenten wel te koesteren... Want een kindje in je buik is zoiets moois en bijzonders dat het zonde is om de momenten dat je niet misselijk of bezorgd etc bent wel heel erg te genieten. Of het in elk geval te proberen. Ik zou zeggen, ga lekker in bad liggen als je je goed voelt, kaarsje aan en even helemaal bij je kindje zijn met je gedachten. Al kan het maar af en toe zoiets. En ziek zijn kun je natuurlijk niks aan doen, maar andere stressfactoren zou ik zoveel mogelijk proberen weg te houden. Dat helpt misschien ook om de wolk rozer rozer te krijgen. Enjoy . En veel beterschap natuurlijk, dat zal een hoop helpen. PS voel je absoluut niet schuldig als het niet altijd of gelijk lukt om te genieten, maar blijf wel proberen, de tijd vliegt... En anders dubbel genieten van de laatste maanden
Sorry trouwens als ik voorschrijvend over kom. Ik heb zelf heel bewust geprobeerd om echt veel te genieten naast de angst voor miskramen, verwerken van vruchtbaarheidsbehandelingen etc. En ben er achteraf zo blij mee dat dat regelmatig is gelukt! Maar iedereen begint anders aan een zwangerschap en ervaart het anders. Maar je toch proberen te laten doordringen van wat een groot wonder het is heeft mijn zwangerschappen, die ook moeilijke momenten heeft gekend, wel verrijkt. Tegelijk begrijp ik ook wel dat het toch niet altijd lukt...
ik ben het wel eens met botervliegje. Natuurlijk is het vervelend dat je heel misselijk bent en heel moe bent.. maar het is maar heel tijdelijk en misschien ben je maar 1x in je leven zwanger. Mijn vorige zwangerschap was ik ook heel angstig en onzeker, maar ik heb me nu voorgenomen om er meer van te gaan genieten, omdat dit mijn laatste zwangerschap zal zijn waarschijnlijk. Het is niet allemaal alleen maar leuk, maar het is wel een wonder! Gek genoeg merk ik nu dat misselijkheid en moeheid heel erg bepaald wordt door stress. Als ik me druk maak wordt ik naar en anders is het veel minder. Dus nu ik meer ontspannen ben in de zwangerschap sta heb ik er ook minder last van op de een of andere manier.