JoyofLiving; Gefeliciteerd! Rikigf; Ook voor mij heel herkenbaar. Daarnaast ben ik me er ook heel bewust van hoe kwetsbaar zo'n kleintje is, en ben ik nog steeds bang dat ons kleintje alsnog heel ziek gaat worden. Gelukkig word die angst wel minder met de weken. Ze word iedere dag groter en sterker. Elize1984; Wat dapper dat jullie weer voor een nieuwe zwangerschap durven te gaan. Gefeliciteerd met de nieuwe zwangerschap! Door de aanwezige kans op herhaling een enorm spannende zwangerschap. Je angst is heel begrijpelijk, ik kan niets zeggen om die minder groot te maken, maar misschien helpt het om het van je af te schrijven en te weten dat wij met je meelezen, en meeleven. Ik hoop dat deze zenuwslopende weken voorbij vliegen en jullie snel positief nieuws mogen krijgen! Heel veel geluk, sterkte en succes de komende weken!
Hoi meiden, Mag ik hier met jullie mee kletsen? Wij zijn op 1 december onze Sam* kwijt geraakt bij ruim 18 weken zwangerschap. Ondanks al het verdriet wat we nu hebben kijken we ook naar de toekomst. Onze overweldigende liefde voor Sam heeft onze kinderwens alleen maar sterker gemaakt. We gaan nu een onzeker traject in. Het blijkt mis gegaan te zijn door een zeldzame vorm van een Groep B streptokokken infectie (GBS). Op dit moment wordt er door onze artsen uitgezocht wat dit betekend voor een nieuwe zwangerschap, en een behandelplan gemaakt. We hopen 6 januari hier meer over te horen.
@verox: Thx voor je reactie! Spannend is het zeker. Maar ik probeer te denken; ons beebje zit er en het staat ook al vast of het gezond is of niet. Nog 1 week tot de eerste echo en dan een vervolg afspraak maken voor een vlokkentest. Is hier iemand die ervaring heeft met een vlokkentest? Ik kijk er namelijk nogal tegenop.
Hoi hoi, Ik ben ook nieuw op dit forum en ben vorige week bevallen van mijn dochtertje na 22.5 weken zwangerschap. Ik kreeg 3 bloedingen in een week en de 4e keer dat ik naar het ziekenhuis ging moest ik blijven en zagen ze dat er bijna geen vruchtwater meer was en mijn vliezen al gebroken waren. Ik hoopte nog dat ik de 24,5 weken zou halen, op 25 december kreeg ik weeën en op 26 december ben ik bevallen. Ik denk nu vooral steeds hebben ze wel goed gekeken of had ik naar een ander ziekenhuis moeten gaan. Ik voel een enorm schuld gevoel. Ik heb in het begin een vlokkentest gehad en heb deze goed doorstaan, geen bloedingen erbij gehad dus daar waren we toen super blij mee en dan krijg je een goede uitslag en dan gaat het later alsnog mis. Morgen gaan we ons dochtertje cremeren om goed afscheid van haar te nemen. Ik heb ook obductie laten doen bij haar en eind januari krijgen we alle uitslagen. Mijn wens voor een kindje is heel erg groot en is nu alleen maar sterker geworden. Ik vind het erg fijn om dit hier te kunnen delen en te lezen dat ik niet de enige ben.
Wat verdrietig . Heel veel sterkte en kracht meis. Ik weet hoe enorm zwaar het is. Als je wilt praten staat m'n pb altijd open voor je! Morgen zal zwaar worden. Sterkte. Maar ook mooi dat je deze eer aan je kindje kunt bewijzen. Liefs!
Hoi Madelein, Bedankt voor je lieve reactie. En wat erg ook voor het verlies van jullie zoontje. Het is enorm zwaar. Je voelt een en al verdriet en het lijkt alsof je er ook nooit meer uit gaat komen. Mijn verlangen naar een kindje is nu ook enorm versterkt. Is t voor jullie nu een maand geleden? Heb je ook een bevalling moeten meemaken? Het is echt onwerkelijk en ongeloof op dit moment. Je stelt jezelf de hele tijd de vraag "Hadden ze het niet kunnen voorkomen en had ik maar dit en had ik maar dat. Dat spookt de hele dag door mijn hoofd. Morgen wordt zeker een zware dag. Ik vind het echt heel moeilijk om definitief afscheid te moeten nemen. Het is wel heel fijn dat ik haar een mooi afscheid kan geven. Ik krijg ook 8 januari de uitslagen en op 30 januari de andere uitslagen van alle onderzoeken. Hopelijk kunnen ze jullie ook goed verder helpen en duidelijkheid geven. Veel liefs Angela
@angela: ja een hele heftige bevalling helaas. Heb de maximale dosering weeen opwekkers gekregen. Het hele verhaal staat hier http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/482789-vechter-sam.html Even niet de moed om het hele verhaal weer op te schrijven sorry. Het is voor ons nu precies een maand geleden. Sam is op 1 december geboren. Herken je gevoel heel erg. Ik heb me ook enorm schuldig gevoeld. We hebben 2 weken geleden gehoord dat Sam geboren is ten gevolge van een infectie in mijn bm. Dit had ik niet kunnen voorkomen. Dat scheelde wel. Het is en blijft heel verdrietig. Onze kinderwens is zeker ook nog sterker geworden na het verlies van Sam. Hopelijk krijgt hij snel een broertje of zusje...
@Elize1984, Hier ervaring met de vlokkentest. Valt reuze mee hoor! Ik vond het niet pijnlijk (de prik heel even), tuurlijk voel je wel wat, maar goed te doen! Onze uitslag was pijnlijk, maar dat is een ander verhaal! Succes!
Hoi Madelein, Wat een vreselijk heftig verhaal ook, dat je na de bevalling ook nog naar de ok moest. Ik had dat ook gehoord dat als mijn placenta er niet uit zou komen ik ook naar de ok moest, maar gelukkig was dit niet nodig. Ik had bloedingen 3x in een week, ze konden toen niks vinden en alles leek goed te zijn. Wel heb ik rust genomen een week lang, vorige week maandagavond moest ik blijven in het ziekenhuis omdat ze geen vruchtwater meer zagen en vertelde mij dat mijn vliezen al gebroken waren. Ik kan nog steeds niet geloven dat het de voorgaande keren dat ik daar was dat het goed was. Ik denk zelf dat mijn vruchtwater toen al minder werd, maar dat dit heeel langzaam moet zijn gegaan. Als mijn vliezen in 1 x waren gebroken had ik t wel moeten merken. Toen stortte mijn wereld in. Ongeloof alleen maar. Ik hoopte nog dat mijn kindje nog even bleef zitten, maar wist ook dat de kans groot was dat mijn weeen zouden kunnen komen. Op 25 dec in de avond kwamen de weeen en op 26 dec ben ik in de ochtend bevallen van ons dochtertje Seline. Het schuld gevoel heb ik ook heel erg, omdat ik vaak denk dat ik er zelf meer aan had moeten doen. Naar een ander ziekenhuis moeten gaan. Een specialist zou je gewoon moeten kunnen vertrouwen op wat ze zeggen. Je hoort veel verschillende verhalen en ziet veel verschillende artsen voorbij komen. Ik kreeg ook verhoging en mijn bloedwaardes waren ook omhoog waardoor ik aan t infuus lag met antibiotica, omdat ik zelf ook ziek kon worden. Heftig allemaal. Heb jij ook hulp gezocht bij een therapeute? Veel liefs Angela
Hoi Verox, Het was een hele zware en emotionele ochtend. Wel heel mooi afscheid kunnen nemen van haar. Ze hadden haar prachtig aangekleed in het rosé en ik heb haar speentje die ze eigenlijk voor het eerst zou krijgen erbij gelegd en haar eerste knuffeltje en een luiertje. Alles wat een pas geboren baby nodig heeft. Nu ik thuis ben voelt het nog erger dan dat het al was. Het voelt enorm leeg en het voelt alsof je er nooit meer uit gaat komen. Je hele doel is weg en denkt dat het nooit meer goed komt. Hoe kom je je dag door!! Alleen maar huilen en het weer maakt je ook niet echt positiever. Bedankt voor je steun en medeleven. Liefs Angela
Lieve Elize , ik heb twee kindjes verloren aan een recessieve aandoening Zoals bij jaxy , en daardoor ook veel ervaring met prenatale diagnostiek ,je mag me pb'en,en . Liefs mjs
Lieve angela, ik weet precies hoe jij je nu voelt, alsof het voor mij gisteren was (inmiddels 2,5 jaar geleden) Idd, alsof het nooit meer goedkomt en je je voor altijd zo ellendig blijft voelen. De eerste maanden na het overlijden van Jaxy* heb ik me ook zo verloren en alleen gevoeld. Totdat vriendlief zei dat het zo niet langer meer kon en toen ben ik professionele hulp gaan zoeken. Ik heb 6 maanden bij een psycholoog gelopenen dat heeft mij goed gedaan. wat mooi om te lezen dat het afscheid zo mooi was! En dat huilen, daar moet je je gewoon aan overgeven. Dat hoort bij het rouwproces en dat is logisch. Je bent het mooiste en liefste wat je had verloren! Ik hoop dat je het uiteindelijk een prachtig plekje in je hart kan geven en met opgeheven hoofd weer het leven in kan, maar geef het de tijd. liefs, elize, mama van vlindermeisje Jaxy*
Hoi Elise, Bedankt voor je lieve reactie. Het is op dit moment erg zwaar en verdrietig en laat het allemaal over mij heen komen, zoals jij ook al schreef. Ik ben niet een persoon die bij de pakken neer gaat zitten, maar dit heeft even tijd nog om weer positief verder te kunnen en ik bid elke dag dat het ons in toekomst nog is gegund wordt, maar dan met een voldragen zwangerschap en lekker kunnen genieten van ons tweede kindje. Gefeliciteerd met je tweede zwangerschap, echt mooi dat t weer gelukt is en ik duim voor je dat alles goed blijft gaan. Liefs Angela
Inmiddels is de vlokkentest achter de rug. Ze konden hem gelukkig vanmorgen doen, ondanks mijn vroege termijn. Nu 3 weken wachten op de uitslag! Killing....
Omdat we de eerste zwangerschap af hebben moeten breken. Onze dochter had een erfelijke aandoening die dit kindje nu ook kan hebben. En de hel waar ik toen doorheen ben gegaan overleef ik niet voor een tweede keer. Dus wij wilden voor de 14 weken weten of dit kindje gezond is of niet en dat kan (helaas) alleen door een vlokkentest.
En dat betreft een erfelijke aandoening waardoor het kindje niet levensvatbaar was? Wat zielig voor jullie...
Ja osteogenesis imperfecta type 2b. Dat is een aandoening aan het skelet, ook wel broze botten ziekte genoemd. Je hebg het in allerlei varianten en Jaxy had de dodelijke. Ze had in mijn baarmoeder al verschillende breukjes opgelopen in haar benen. Ik vind zielig een beetje een understatement Het was verschrikkelijk, alsof de wereld onder onze voeten verdween op dat moment.
Sorry zo bedoelde ik het niet. Ik weet immers uit eigen ervaring ook hoe het is dat je kind komt te overlijden. Het is inderdaad verschrikkelijk!!! En er zijn geen goede woorden om je pijn en verdriet te beschrijven. Vreselijk dat ze al in je buik leed . Ik hoop echt dat dit kindje het niet heeft en gezond zal zijn en zal blijven leven.