Angsten en daardoor geen roze wolk...

Discussie in 'Zwangerschap' gestart door Elleke, 9 mrt 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Hallo allemaal!
    Ik moet even mijn verhaal kwijt; afgelopen vrijdag zijn wij bij de verloskundige geweest voor onze eerst controle + echo!
    Echt geweldig, heel bijzonder! Toen we weerkwamen waren we helemaal :D! En dat ik zelf zo :D was, daar was ik zo blij mee!
    Ik heb namelijk vanaf de eerste week dat wij de test gedaan hebben al een beetje een neerslachtig gevoel.. Op het moment dat we de test deden huilde en lachte ik van blijdschap, maar al gauw na een paar dagen werd ik wat neerslachtig. Op een gegeven moment kreeg ik ook allerlei angsten; een kennis van ons heeft een pre-en postnale depressie gehad.. Ik was bang dat ik dit ook zou krijgen.. En verhip... 3 dagen daarna was ik bang dat ik niet van ons kindje zou kunnen houden, etc. ect. Ik werd steeds meer :(...
    Tot aan de echo.. Afgelopen vrijdag waren we helemaal :D.. Ik had zo'n zin om naar kleertjes, kamertjes etc. te gaan kijken. Maar als ik toen terugdacht aan hoe ik me eerder voelde, werd ik gelijk weer :( en dat bleef verder de hele dag zo.. Echt heel vervelend om uit die cirkel te komen.. :( Nu gaat het weer op en af.. Als we wat krijgen voor ons kindje, ben ik ergens heel blij, maar ergens kan ik ook zo :( zijn... Zo wisselend; gisteren ben ik naar kinderwinkels geweest kleren kijken en nu vandaag kan ik me niet voorstellen dat ik dat gedaan heb.. En die angsten he, ze blijven maar bij me..
    Zal ik wel een goede moeder zijn, zal ik wel van ons kindje kunnen houden als het geboren is? En dan de angst om altijd zo door het leven te moeten gaan, zoals ik me nu voel.. Maar ik heb dus gehoord dat deze angsten komen door de hormonen.. En dat het na de 16e week dus veel beter kan gaan.. Ik vestig daar echt mijn hoop op.. Het is soms net of alles gewoon langs me heen gaat en dat ik niet volop kan genieten zoals ik zó graag wil.. Voor onze zwangerschap was ik verrukt over kinderen.. We wilden het zó graag.. Dát is de echte Elleke, maar die herken ik nu soms totaal niet weer!
    Ik wil gewoon niet dat ik aan medicijnen of zo moet.. Dit wil ik niet voor ons kindje (dus toch wel liefde wat ik voel he! ;)) Wie herkent dit en zijn er mensen die mij een 'hart onder de riem kunnen steken?'
     
  2. lynn1986

    lynn1986 VIP lid

    7 jan 2008
    5.901
    56
    48
    Vrouw
    heeeeeeeeeeeel herkenbaar... En idd het waren hier die rothormonen!! Vanaf een week of 14 ging het stukken beter en nu kan ik me niet voorstellen dat ik me zo voelde...

    En van je kindje houden gaat ook vanzelf!! Dat heeft moedernatuur allemaal goed voor ons geregeld zodat we ons daar geen zorgen over hoeven maken..
     
  3. Pinda83

    Pinda83 Actief lid

    10 nov 2010
    407
    0
    0
    Juf van groep 4!!
    Woonomgeving: Oosten van Nederland
    O jee,

    Toen ik jullie berichtjes las, moest ik zelfs bijna huilen Eindelijk meiden die zich net als ik voelen!

    Ik ben nu 5 weken zwanger en loop over van angst... Angst voor een miskraam, angst voor misselijk worden, angst om het kindje te verliezen na 12 weken, angst voor de bevalling, etc etc. Ik heb veel buikpijn en denk steeds dat het niet goed zal gaan, dus ik blijf in het cirkeltje rondlopen. Ik kan hier nu maar moeilijk mee omgaan, te meer omdat ik zóó graag zwanger wilde worden, en nu ben ik het eindelijk en dan ben ik zo depri!! Daarom baal ik ook nog erg van mezelf, alsof ik het dan niet verdien om zwanger te zijn... :(

    Ik wijt het nu aan de hormonen want die gieren al door mijn lijf, maar toch....

    Ik zou het fijn vinden om hier over te blijven praten met andere lotgenootjes!

    Laten we allemaal er maar met volle teugen van genieten! Straks houden we ons kindje vast en kan het niet meer terug in onze buik..:p

    Gr, Pinda83
     
  4. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Fijn he, dat je zo met anderen kan delen wat je 'dwars' zit...

    Pinda83: stuur maar een PB als je daar behoefte aan hebt..
    Ik herken ook precies wat jij hebt.. Angst, angst, angst...
    Weet je, mijn angst ging zelfs op een gegeven moment zo ver, dat ik er haast niet meer tegen kon om kinderen te zien, zo bang was ik..
    Dat kun je je toch niet voorstellen? Eerder was ik zo'n spontane, vrolijke meid die zo ontzettend gelukkig werd van kinderen.. En zie... hoe je door hormonen kan veranderen. Vreselijk he!
    Je komt haast gewoon niet meer uit die cirkel.. Echt akelig is dat!
    Mijn angsten gingen zelfs ook op een gegeven moment zo ver dat ik bang was om mijzelf of mijn kindje straks wat aan te doen.. Dat zeg ik nu met schaamte om mijn kaken, maar op dat moment beheersen die angsten je leven... Ik kon op een gegeven moment helemaal niet meer blij van al die babykleertjes etc. worden.. En op andere momenten weer juist wel..
    't Leek net of ik veel 'gevoellozer' geworden was..

    Lynn1986: Fijn voor je opbeurende woorden! Ik zit nu in mijn 13e zwangerschapsweek dus ik hoop echt dat het de komende tijd beter gaat worden!
    Werd het bij jou zo op de één op andere dag minder die angsten? Of heb je ook (homeopatische) middelen geslikt?
    Was je niet heel bang dat ik je een prenatale depressie had? Ik ben daar ook zo bang voor (geweest) en tja.. dat werkt dan natuurlijk ook weer niet mee! Pfff....
     
  5. belliebel

    belliebel VIP lid

    11 jun 2009
    14.226
    648
    113
    Vrouw
    Buschauffeur
    Tja hier nog zo 1!

    Nu is het bij mij deels ook een depressie, maar de hormonen zullen vast en zeker ook wel een rol spelen. Het belangrijkste is om over je gevoelens de praten. Vertel aan de VK hoe je je voelt. 9 van de 10 keer gaat het na de 12 weken een stuk beter. Dat je bang bent is heel normaal. Er staat je heel wat te wachten. Opeens ben je verantwoordelijk voor een klein minimensje. De onzekerheid dat je bang bent om je kindje te verliezen zal helaas altijd blijven. Zelf als het kindje er eenmaal is zal je bezorgd blijven.

    En zeg nou zelf, als je nu al bezorgd ben, maakt dat je alleen maar een hele goede moeder:D.

    Probeer te genieten op de momenten dat het wel lukt!

    Dikke knuffel voor jullie!
     
  6. angietjuh

    angietjuh Actief lid

    14 okt 2010
    132
    0
    0
    NULL
    NULL
    Inderdaad heel herkenbaar, ik kon ook zo omslaan van die gevoelens als ik een echo had of als ik wat leuks ging kopen of kreeg was ik superblij. Terwijl als ik gewone dingen deed of juist niet deed omdat het niet meer mocht doen door de zwangerschap werd ik super depri.
    Zoals wij zijn allebei gek op pretparken en eventueel eens een avondje uit ofzo, Nou pretparken vielen al af want kon toch niet in die wilde achtbanen en op stap gaan kan wel maar dan erger ik me weer dat ik niet eens eentje kan drinken.
    Ik ging daardoor de deur niet meer uit, maar ook angst omdat ik in de zw zit sinds een paar weken was ik bang om naar buiten te gaan want stel collegas zagen me wel lopen en eventueel lachen en lol hebben terwijl ik niet kon werken. Ik maakte me eigenlijk gek met me eigen gedachten.
    Ik heb me hieroverheen proberen te zetten en met de vk gepraat en zei adviseerde toch nog iets leuks te gaan doen voor de kleine er was want anders werd ik nog meer depri als de kleine geboren was.
    Zo nu gaan mijn partner en ik ook einde van de maand lekker 1 nachtje een hotelletje pakken en een dierenpark bezoeken. Er zijn gewoon genoeg leuke dingen die je wel kan doen je moet alleen verder kijken als de dingen die je voorheen deed.
    Nu ik iets heb om naar uit te kijken zijn die angsten voor "het moeder worden" etc. ook een stuk minder. En weet niet of je een kennis of famillielid hebt met een kleintje maar ga daar zoveel mogelijk langs, mij hielp het omdat een vriendin van me een kleintje van 10 maanden heeft en je geniet er echt van als je die hoort gieren van het lachen of bepaalde dingen zelf leert. Zo kun je gaan denken Ooh over een tijdje kan de mijne dat ook allemaal.
    Ik zou wel uitkijken als die kleine van je kennis of familie veel huilt ofzo want misschien krijg je dan weer dat depri gevoel en ga je denken ooh nee als ik dat straks maar niet heb. Elke baby is anders maar ze zullen ook allemaal hun dagen hebben dat ze blij of juist huilerig zijn .Maar ga echt niet blijven thuis zitten en ga nog even genieten met je partner het kan ook gewoon een avondje naar de bios zijn of lekker gaan zwemmen ( kun je gelijk je buik showen;)) Al is het voor een middagje of avondje want anders voel je je elke daaropvolgende dag nog meer depri todat er weer iets leuks zich voordoet.
    En ga een zwangerschapscursus doen zoals gym het is niet echt de gym wat het zo leuk maakt maar je kan eens gezellig onder vrouwen komen die ook zwanger zijn en de leuke en de minderleuke dingen met ze bespreken.
    Ik doe het ook en vind het jammer dat ik nu nog maar 3 x kan gaan omdat de cursus dan voorbij is.
    Ik hoop dat je er wat aan hebt en het gaat over die negatieve gevoelens!
     
  7. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Fijn voor alle herkenning en bedankt voor jullie openheid!

    Angietjuh; het is net wat jij schrijft: je maakt je eigenlijk gek met je eigen gedachten.
    Wat zeg nu zelf; zo ben je toch nooit geweest?
    Daarom wil ik ook geen medicatie o.i.d.; ik wil me hier gewoon overheen zetten, dat moet van mezelf!
    Ik weet wie de echte Elleke is, en die wil ik terug!

    Maar mijn angsten zijn dus anderen niet onbekend?
    Ik ben hier (hoe akelig ik dit ook voor degenen vind die het hebben) echt heel erg blij mee! Soms voel je je zo alleen, is het zo'n zwart gat, dat je gewoon niet blij meer kan zijn!
     
  8. Assje

    Assje Fanatiek lid

    8 okt 2010
    1.440
    1
    0
    Ik herken het ook en heb er onlangs nog een topic over geopend, waar ik veel nuttige reacties op kreeg. Misschien heb je er wat aan dat te lezen, het staat hier.
     
  9. angietjuh

    angietjuh Actief lid

    14 okt 2010
    132
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ja idd. Ik had op een gegeven moment zoiets van bah ben ik veranderd niet kwa uiterlijk ( ook wel een beetje:p)maar als ik bijv. een ruzie had met mijn vriend dat ik hem echt de huid vol schold terwijl het vaak om niks was.OOk werd ik heel erg achterdochtig naar hem vertrouwde hem niet meer en keek stiekem in zijn telefoon of hij geen berichten had van andere meiden, als die alleen al ging tanken naar het werk maakte ik me zorgen of die niet bij een ander zat.
    Ook op het werk als ik een confrontatie had of ik werd ergens over aangesproken dat ik iets niet goed deed of dergelijks.Normaal kwam ik met mijn grote mond en zei dan doe je het lekker zelf!
    (ik wist dan wel tegen wie ik dat kon zeggen;))maar bedoel te zeggen ik kwam toen voor mezelf op.
    Nu kon ik alleen maar huilen ik dacht echt dat ze iedere dag mij moesten hebben op het werk en ging nergens meer tegenin.
    Tja die hormonen maken je compleet gek.
    Dat red je wel zonder medicatie hooguit eens een paracetamolletje tegen de hoofdpijn omdat je je zelf zo gek maakt.
    En ga echt leuke dingen doen die voor afleiding zorgen. Al ben je gisteren met je vriend gaan kijken in babywinkels ga je vandaag met je moeder( vind ze allang leuk dat ze mee mag !)
    Je hoeft niks te kopen maar gewoon kijken bij de kamertjes leuke ideen opdoen ofzo. En misschien krijg je nog wat voor de kleine omdat toekomstige oma zich niet op de vingers kan tikken.;) Ik wou nu dat ik het eerder had gedaan en me niet zo gek liet maken mja dat is nu een leer voor de 2e zwangerschap ooit.
     
  10. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Heel erg bedankt voor alle reacties!

    Assje: hoe gaat het nu met je?
    Ik heb je topic gelezen, er stonden inderdaad nuttige dingen in, dank je wel!

    Het is voor mij echt de angst om rare dingen te gaan doen, al weet ik ook dát ik dat nooit zal doen omdat je zo niet bent.
    Je hebt angst voor de angst en dat maakt je compleet gek!
    Dan bang om straks niet van het kindje te kunnen houden, dan bang om een depressie te hebben/krijgen, dan bang om m'n hele leven zo met angsten door te brengen.. Echt verschrikkelijk!
     
  11. belliebel

    belliebel VIP lid

    11 jun 2009
    14.226
    648
    113
    Vrouw
    Buschauffeur
    Elleke, ik herken zo wat jij schrijft. De angst voor de angst! Je bent bang dat je gek aan het worden ben en je totaal de controle verliest over je eigen lichaam. Bang dat je gekke dingen zult doen (zoals van het balkon afspringen), ook al weet je dat je dat nooit zult doen omdat je zo niet in elkaar zit. Maar juist die gedachte is enorm beangstigend. Bang dat je je altijd zo zult voelen! (of heb ik het nu fout?)

    Mijn tip is: Zoek hulp! Ik heb hier ook al vanaf september last van, en mijn ervaring is dat je hier niet alleen uit kan komen. Daarbij komen die hormonen nog eens extra kijken. Ik heb een tijdje bij maatschappelijk werk gelopen. Heb altijd de gedachte gehad: maatschappelijk werk, pfff kunnen mensen soms der eigen problemen niet oplossen?!? Maar nu ik zelf in de put zit, en ik weet dat ik hier alleen niet uitkom, ben ik als een blad aan de boom omgedraaid.

    Sinds afgelopen vrijdag ben ik begonnen met anti depressiva. Het is voor mij belangrijk dat ik voor de bevalling beter in me vel komt te zitten omdat de kans veel groter is door de angst en paniek die ik ervaar veel slechter is voor het kind dan deze medicijnen. De kans dat het kind eerder ter wereld komt door die angsten is vele malen groter als ik geen medicatie slik. De kans dat ik na mijn bevalling in een postnatale depressie terecht komt, is ook vele malen groter als ik deze medicatie niet slik. Ik zit nu op dag 5, en kleine uk trappelt net zoveel als voordat ik begon aan de medicatie. Mag ook altijd de VK bellen als er iets is wat me niet lekker zit.

    Nu zeg ik niet dat je aan de anti depressiva moet hoor, dat is alleen zo als jij en artsen geen andere uitweg meer zien. Ik zou gewoon een praten met je VK, misschien dat zei iemand heeft waar je naartoe kunt om je angsten te bespreken. Noem daarbij dan vooral dat je in een vicieuze cirkel zit, angst hebt om rare dingen te gaan doen en om gek te worden. Het klinkt in mijn oren toch wel een beetje als een depressie.

    Komt allemaal goed meid, blijf vertrouwen hebben in jezelf en zoek afleiding op!

    Dikke knuffel
     
  12. noralie

    noralie Actief lid

    18 feb 2009
    480
    0
    0
    Ge'alya
    Hoi Elleke, ik liet net onderstaand bericht achter bij Assje maar wellicht heb jij er ook iets aan...

    Helaas geen tijd om alle reacties door te lezen dus bij voorbaat excuses voor iets dat al geschreven is... Ik herken dingen in je verhaal! Toen ik zwanger was van mijn dochter ben ik vreselijk depressief geweest. Ik startte toen dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/133186-prenatale-depressie.html

    Misschien heb je er iets aan al is het maar vanwege de herkenning!

    Deze site is ook een goede bron van info: Geen roze wolk - Home

    Bij mij was het na 14 weken echt van de een op de andere minuut over. Ik herinner me nog goed dat we na een echo op een terras ontbeten en ik ineens iets weg voelde "vloeien", had zin in koffie. We zijn er tot het donker blijven zitten omdat ik niet durfde op te staan uit angst dat het terug zou komen. Dus het kan echt in 1 keer over zijn! Succes!
     
  13. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Hallo Noralie,
    Bedankt voor je bericht! Ik hoop ook zo van harte dat het bij mij ook zo gaat!
    Maar één vraag: kende jij ook deze angsten of niet?!
    Waren zij ook in één keer weg?!
     
  14. noralie

    noralie Actief lid

    18 feb 2009
    480
    0
    0
    Ge'alya
    Nou niet de angsten die jij specifiek beschrijft zoals bang zijn dat je niet van je kindje zult houden. Ik was helemaal niet bezig met "erna" maar alleen maar met hoe ik me voelde en ken dus wel de angst dat je je nooit meer jezelf gaat voelen. Maar dat bedoel je niet denk ik?
     
  15. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Nou, dat laatste ook wel hoor!
    Ik heb het gevoel dat ik nooit meer kan lachen, nooit meer mezelf zal worden enz.. Had jij dat toen ook? Zag jij soms ook alles vanuit een 'zwart gat?'

    P.s: Mag ik je misschien eventueel PB'en?
     
  16. noralie

    noralie Actief lid

    18 feb 2009
    480
    0
    0
    Ge'alya
    Ik heb bijna vanaf de positieve test tot dat moment van 14 weken op de bank gezeten, in bad en in bed gelegen. Ik was een zombie, echt afschuwelijk dus zwart gat, jep! Je mag me absoluut PB'en!
     
  17. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Bedankt, ik heb je ge-PB't! :)
     
  18. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Belliebel; jij ook bedankt voor je reactie!
    Ik hoop dat je baat mag hebben bij de anti-depressiva!
    Wat naar he, om zo de zwangerschap door te brengen! Hoe lang moet je nog? Ben je de hele zwangerschap al zo neerslachtig en zo?
    Ik ben, hoe erg ik het ook voor je vind, erg blij met je herkenning in mij. Zo voel je je geen vreemde in deze dingen, soms heb je echt het idee om alleen met zulke angstige dingen rond te lopen!
    Sterkte in alles en PB gerust als je daar behoefte aan hebt!
     
  19. Chai

    Chai Niet meer actief

    Hallo,
    Ik heb niet alles doorgelezen want ik ben een beetje suf en moe, lol.. :D
    Maar ik wou toch even reageren op je eerste bericht.
    Ik was ook soms heeeeel neerslachtig, zeker in het begin en kon ook echt van alles verzinnen om neerslachtig over te zijn.
    En kinderwinkels wou ik ook nog helemaal niet naarbinnen al die mensen die gelijk naar je buik beginnen te gapen!
    Ik wil gewoon graag een dingetje zeggen, vaak hebben mensen gewoon een te hoge verwachting van "de roze wolk".
    Ik denk dat daar ook veel problemen beginnen.
    Je denkt als vrouw helemaal in de wolken te moeten zijn en het met iedereen te willen delen en dat je de gelukkigste vrouw van de hele wereld bent en je zo ook voelt, en er als bloeiende bloem uit zal zien, etc, etc... voordat je zwanger raakt.
    Tuurlijk ben ook ik de gelukkigste vrouw van de wereld en jij vast ook, maar doordat je gewoon geen voorstelling kan maken van die hele roze wolk voor je zwanger raakt ga je echt snel de lat TE hoog leggen voor jezelf.
    Zwangerschap is een en al hormonen achtbaan en enorm veel nieuwe situaties en gedachtes die inneens op je afkomen en soms gaat dat geestelijk gewoon even teveel worden en dat is dood normaal!
    Het beste wat je kan doen is je realiseren dat die hele "roze wolk" niet bestaat zoals je dacht dat hij zou zijn voor je zwanger raakte.
    Zolang je geen spijt hebt van je zwangerschap en niet suicidaal bent of echt extreem depressieve gevoelens hebt zou ik me er echt niet te druk om maken.
    Bij mij was het na week 15 iets minder en nu met vlagen dat ik me wel eens druk maak achja, het belangrijkste is, kan je ermee omgaan?
    Zo niet, tjah dan zou ik wel even erover beginnen bij je vk.
     
  20. Elleke

    Elleke Fanatiek lid

    1 mrt 2011
    1.794
    156
    63
    Ik heb trouwens gelezen dat prenatale depressies goed te behandelen zijn met visolie en vitamine B. Nu moet daar wel vitamine B6 inzitten. Ik heb vorige week vitamine B100 complex gehaald, extra hooggedoseerd. Mag je deze innemen? Ik ben er vorige week mee gestopt, want iemand raadde mij af deze niet te nemen, maar ik had het idee dat ik me er echt beter door voelde. Zo depri als ik nu ben, heb ik me nog niet eerder gevoeld geloof ik! Pfff....
     

Deel Deze Pagina