Hallo lieve allemaal, Ik ben nieuw op dit forum maar heb wel al een en ander kunnen lezen. Ik zou graag mijn verhaal delen en misschien adviezen ontvangen. Ik ben 28 en inmiddels 8 jaar samen met mijn vriend. We zouden heel graag voor een kindje willen gaan, maar ik heb helaas emetofobie, een enorme angst voor overgeven. Ik merk dat de kinderwens groter wordt dan mijn angst, maar toch staat het me flink in de weg. Zijn er vrouwen die dit herkennen? En hoe zijn jullie hiermee om gegaan? Ik heb al heel wat jaren therapie gehad en de angst beheerst nu veel minder mijn leven, behalve als ik echt het gevoel heb dat ik moet overgeven. De laatste keer was ook al meer dan 20 jaar geleden. Ik heb komende week een afspraak met de huisarts om vast wat dingen te vragen/bespreken. Nog tips daarvoor? Alvast bedankt voor het lezen! Liefs Jessie
Wat goed dat je je al voorbereid om in gesprek te gaan hoe of wat voor het zwanger worden. Hier geen ervaring maar er zijn op dit forum wel vrouwen met ervaring. Ik heb het wel eens voorbij zien komen. Wil je wel succes wensen! En hopenlijk een fijne zwangerschap in de toekomst en een mooie baby!
|k heb even voor je gezocht naar eerdere topics over emetofobie en kinderwens/zwangerschap. https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/emetofobie-en-zwanger.715737/ https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/emetofobie.720426/ Wat oudere topics: https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/bezig-met-zwanger-worden-maar-fobie-voor-misselijk-zijn-overgeven.630153/ https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/emefobie-en-zwanger.699891/
Hey! Ik herken mij enorm in je verhaal. Ik heb zelf ook emetofobie, er ook therapie voor gehad. De therapie heeft mij niet enorm geholpen, maar toch sta ik er tegenwoordig iets relaxter in. Ik heb al zeker 10 jaar niet overgegeven, en wil dat het liefst zo houden. Daarom heb ik ook altijd gezegd dat ik absoluut geen kinderen wil. Totdat ik opeens gigantische klapperende eierstokken kreeg anderhalf jaar geleden... Om heel eerlijk te zijn ben ik heel bang om zwanger te worden, bang voor de "ochtend"misselijkheid, bang voor de 100x dat een kind een buikgriepvirus meeneemt van school of de opvang. Maar ik heb met mijzelf afgesproken dat ik mij niet tegen wil laten houden door die vreselijke angst. Inmiddels zijn wij al een tijdje aan het proberen en gaat het niet zo voorspoedig als gehoopt. Op dit moment heb ik alles over voor een baby, óók misselijkheid.. Mocht je er nog verder over willen praten, mag dat altijd! Ik vind het zelf ook een fijn idee dat ik niet de enige ben met dit probleem